сёньняшні шпацыр быў аж перанасычаны сымбалямі -
шчасьлівага дзяцінства (і страчанай даросласьці)
зручнасьці і мэтазгоднасьці (як не напіцца навечар пасьля таго, як дзень робіш такія во бязглуздыя сьцежкі)
разумнага, добрага, вечнага (школа як была школай найперш жорсткасьці і подласьці, так і засталася)
пераемнасьці традыцый (час спыніўся, стаіць і ржавее на радасьць электарату)
No comments:
Post a Comment