Niedzie miž Liepieliem i Šumilinam lia daščanaha šapika tubyliec stajić, hajdajecca, za dreva trymajecca.
Da dreva prytknuty j jahony rovar.
Heta prabliema.
Jak toľki jon adymaje adnu ruku, ziamlia paskarajecca i kidaje ŭsiu svaju gravitacyju niebaraku pad nohi.
Urešcie z apošniaj sily dy sprytu tubyliec usim cielam adryvajecca ad dreŭnaha magnitu i abiedźviuma rukami chapajecca za styrno.
Źniamožany, alie nie pieramožany, jon karotkimi ryŭkami prašturchoŭvajecca z rovaram napierad.

Alie tut niečakana skančajecca dreva…