рыфмы зь мінулага адрыву (замест справаздачы)

У люстэрку задняга агляду, кідаючы цень мой пад адхон,
сонца аднаколым акрабатам радасна выходзіць на абгон.

Вуліцы дарожкаю параднай коцяцца імкліва ў далячынь.
Сьвішча, скача, дрыгае нагамі — вецер на багажнік ускачыў.

Места сустракае у адведках, места мае што прапанаваць —
паказаць мясцовыя сакрэты, успамінаў торбу назьбіраць,

расьсьцяліць цікавыя сьцяжыны, падказаць, дзе пакручасьцей шлях.
Менск праспэктны — гэта Менск фальшывы, Менск сапраўдны ходзіць па дварах,

па завулках пыльных і па сьцежках, да якіх ня дойдуць касары
там, дзе нараджаецца усьмешка, там, дзе набываюцца сябры,

І хоць не зачыненыя дзьверы, мала хто цікаўна зазірне,
бо з кар’еру ўласнае кар’еры не разгледзець знакаў на сьцяне,

што вядуць да новых даляглядаў, дзе жывуць таемнаменчукі…

…у люстэрку задняга агляду месяц паваротнік уключыў.