i pra nadvorje…

Učora ŭ Malinaŭcy byla ablivacha, i narod, hružany torbami, sprytna koŭzaŭsia pa gliazuravanych cahlinkach plitki lia zadušlivaha “Prastora”.
A ŭ centry tym časam, akazvajecca, išoŭ śnieh i navat prytancoŭvala miacielica. Alie ja pra heta nia viedaŭ i naladavaŭ rovar z raźlikam na suchi asfaĺt: padadźmuŭ pavietra ŭ šyny, padniaŭ na lietni rovień siadušku.
Alie ad “Paŭdniova-zachodniaj” stancyji, adrazu za Myškaj, dzie zaŭždy na gradus chaladniej, pačalosia raptam bielaje polie cukrovaj pudry na ablivašnym marmeliadzie.
U svajim zakutku na ofisie rovar narabiŭ ščodruju saliavuju lužynu na drukavanuju pradukcyju kankurentaŭ.
Viarnuŭsia dachaty — ni kropli nie rastala, uvieś “centraĺny” śnieh paabsypaŭsia pa darozie.