hluzdy — na nuli

Kudy kocicca hety śviet, dumaŭ ja, kryciačy ponažy ŭ kirunku vulicy Jasienina, a imhnieńnie tamu, na skryžavańni Dziaržynki z Kasmanaŭtaŭ viščeŭ zacisnutymi tarmazami, sprabavaŭ uchilicca ad toŭstaha boka niejkaha čyrvonaha drandulieta (kudy jon kocicca?!), jaki zaviarnuŭ z sustrečki j zamiest taho kab raźviarnucca, prajechaŭ pa piešachodnym pierachodzie j staŭ niaśpiešliva, kola za kolam, zajaždžać na chodnik, prosta na prypynak.

Liudzi, vytaropiŭšy vočy, chavalisia pad navies, a ja, raźviarnuŭšy rovar upopierak darohi, sprabavaŭ juzam niejak uchilicca ad hetaha siurpryzu. Narešcie piarednija koly zalieźli na chodnik, i mašyna kranulasia ryŭkom, kab hetak ža niaśpiešliva pieraciahnuć praz bardziury zadnija.

Potym hety ŭsiudyjezd uračysta prajechaŭ mima prypynka, zaviarnuŭ na ściežku, pahasiŭ fary j pajechaŭ pa travie niekudy sabie parkavacca.