25.5.09

Biahomĺ i traliejbusy

У Бягомлі эўрарамонт. Капаюць новае возера, кладуць новую сьцежку па балоце, скалупнулі саматужны сымбаль годнасьці — «Бягомль 1582», зрэзалі верхаліны дрэў на галоўнай вуліцы (заміналі тралейбусам =)), выдралі таполі, каб не засланялі абэліск, і зрабілі кальцо на менска-докшыцкіх ростанях, пераставіўшы на траекторыю вылету савецкі мілітарыстычны помнік.

А як што дальнабойшчыкі ды іншыя застырновыя таварышы ўсё жыцьцё прывыкшыя былі да просталінейна-беспантовай галоўнай дарогі, то першы вылет ня змусіў сябе доўга чакаць, ды толькі ня ў бок помніка, а ў бок аўтастанцыі з захаваным эстэтычна-адаралягічным помнікам туалетнага дойлідзтва, і на гэтай траекторыі на бяду аказаліся бягомальцы, не гранітныя і не каменныя, на бяду… Тады схамянуліся ды ўзяліся пракалупваць галоўную дарогу цераз круг назад. Ды спакою няма, бо тутэйшы базар, кажуць, будзе каля цяпер ужо шырокай трасы, а церазь яе ня дужа набегаешся.

Бягомль атрымаўся адзіным горадам на трасе зь Менску да Віцебску, дзе не зрабілі аб’язной дарогі. («А ў Докшыцах то адбабахалі,» — не прамінуць заўважыць бягомальцы, у якіх шчэ жывая крыўда за адабраны раён). Нямашака тут на ўсёй роўнай магістралі й ніводнага бугра-паліцэйскага.

А цяпер шчэ й адзіны на ўсю Беларусь «Дуглас» (каторы насамрэч Лі-12) з партызанскай аэрасталіцы забяруць пад Менск, калі пасьпеюць, бо агароджу вакол ужо зьнялі на радасьць цікаўным і рукастым месьцічам і гасьцям сталіцы.

пра паґан да 85

У турыстычнай брашурцы 85-га году пра мэмарыял у Шунеўцы ў беларускім і расейскім варыянце напісана, што, маўляў, пагроза вайны актуальная і сёньня, і віною таму сама перш амэрыканскі імпэрыялізм, а то!

Зь цікавасьцю палез чытаць пераклады для інтурыстаў. Але сказу пра імпэрыялізм там не было. Вось жа ж як, ужо тады ідэолягі дбалі пра турпрывабнасьць інвалютатрымальнікаў ды спадзяваліся, што савецкія людзі вучылі ў школах інґліш зь дзёцішам абы-як.

Фоткі — асобная песьня, бо Шунеўкі той там амаль няма, а затое багата розных ракурсаў працоўных і школьных калектываў рознай ступені засяроджанасьці й вэтэранскіх грудзей, увешаных мэдалямі. Гэтая паскудная звычка адсупаць ад тэмы ўжо тады, памятаю, мяне бянтэжыла ў розных альбомах гарадоў.

19.5.09

Rylaŭščyna žyvie!


Рылаўшчына’2007


Рылаўшчына’2009


У канцы Рылаўшчыны нічога не зьмянілася, толькі шалёнага каня, які няслаба мяне налякаў у 2007-м, не сустрэў.


І на гародах вырасьлі гмахі


Летась здавалася, што гэтая вуліца Дружба не перастаіць яшчэ адзін год.


Але горад пакуль пайшоў у аб’езд, зжоршы, праўда, шыкоўнае азярцо, аточанае маляўнічымі ўзгоркамі. Цяпер па ім і ля яго — магістраль.


Нават рылаўшчынскі кароўнік так і стаіць сабе, адно што на гарадзкім скрыжаваньні з ходнікамі й дэкаратыўным парканчыкам.


Ходнікі ды парканчык далёка ў вёску так і не забраліся, затое рылаўшчынскі пясок брылевічаўскі асфальт паціху зацярушвае.


Колькі крокаў — і глухаменьск жыве сваім вясковым вясновым жыцьцём: квітнее, брэша, сядзіць на прызбах, гадуецца і развальваецца.


А рылаўшчынскія дрэвы — усё адно вышэйшыя за менскія гмахі.






Машына часу:


Брылевічы, 2006.


Брылевічы, 2007.

Lietašniaje Raźvitańnie z Rylaŭščynaj (jak akazalasia, zaŭčasnaje).

Усе фоткі ў адной Панараміі

падсядзельныя ліхтары — гэта нонсэнс

18.5.09

viasna ŭ čyžoŭskim parku

Пасьля таго, як стала вядома, што ў чыжоўскім парку імя 900-годзьдзя Менску цяпер ужо дакладна будзе пабудаваная новая хакейная арэна, я адразу туды завітаў, каб паглядзець чаго ня бачыў і чаго неўзабаве бачыць мо й не давядзецца.



На месцы двароў у колішняй вёсцы, якая цяпер — вуліца Сьвіслацкая — на высокім месцы, у маляўнічым кутку над вадой —  сьвежыя плямы гліны, пяску й друзу. Зруйнаваная ды зраўнаваная трактарамі вуліца шчэ не пасьпела стаць паркавай алеяй. Але ўжо па колішніх гародах ды дварах шпацыруюць ды адзначаюць добрую раніцу менчукі. А такое хараство цяпер можа ўбачыць, хто захоча, а ня толькі гаспадар палетку. Што праўда, суботнім ранкам у чыжоўскі парк ня ўсе прыйшлі за хараством.







Бераг у гэтай частцы цяпер ужо парку стромы ды дзікі, адзіны падыход да вады — з боку шчэ нязьнесенай Сьвіслацкай. Зраніцы там напаўняў бакі вадавоз. Я ж, чамусьці, думаў, што вуліцы паліваюць вадаправоднай вадой.

У самім парку аказалася надзіва мала дарожак. Адна — паўколам, узятая ў недарэчныя бардзюры, другая наўпрост ад галоўнага ўваходу. І ўсе зводдаль ад вады.





Более людзей на паўночным беразе парку, тут і прысыпаная каменьчыкамі нешырокая сьцяжына, і нават стыхійны пляж, дзе нягледзячы на засьцярогі пра тое, што вада тэхнічная, і на халаднаватае — усяго пад 20 градусаў — надвор’е, былі ахвотнікі пакупацца.



Малыя весяліліся ў пяску, падлеткі скакалі зь берага праз галаву, гойсалі раварысты, адбівалі сэкунды бадбінтаністы, мружыліся рыбакі. Сонца, вада, квецень, маладое зяленіва. Вясна. Апошняя?





14.5.09

Чырвоная Слабада

Паводле іншых зьвестак — Архіярэйская.
Вясновая ўтульнасьць, аточаная з усіх бакоў індастрыялам і магістралямі.
Глухаменьск ва ўсіх сэнсах, і да новай індустрыяльнай рэвалюцыі яму, здаецца, нішто не пагражае.
Праўда, прадуктовы далёка…

8.5.09

новыя гарадзкія джунґлі

даўно хацеў падзівіцца на сьвежыя менскія спальнікі


Чырвоны Бор

а таксама


6.5.09

mienski zamak

несумяшчальнае

10:53 белпошта не дае падпісацца праз інтэрнэт на 6-ы месяц, самаўпраўства! пазваніў пастроіць. азадачаныя ходзяць шукаюць, каго б мне даць пагаварыць.

10:59 (стары тэлефон белпошты аддалі хімчыстцы, хімчыстка ня радая)

11:02 па іншым тэлефоне паабяцалі вырашыць пытаньне ручным спосабам у пэрсанальным рэжыме. я што, адзін у іх такі?

11:02 так і ўяўляю, начальнік: хлопцы, харэ рэзацца ў стралялку, тут нейкі вар’ят падпісацца праз кампутар хоча, шчэ па-беларуску размаўляе, вапшчэ капец!

11:41 перазванілі сказалі: базы несумяшчальныя. Несумяшчальныя базы ад мяне аднаго вылецяць Белпошце ў тысяч 70. Шчасьлівага крызісу! Выснова: белпоштаўскія вэбэры — аболтусы, як і падборшчыкі пэрсаналу.

«Ва-банк» зноў без канкурэнтаў

3.5.09

бытавыя адходы

Megaznos na Majakoŭcy



Mašyny zžyrajuć nia toĺki benzyn.