hibrydny virus

Pahavaryŭ z vybitnym specyjalistam pieradavych prafesijnych pohliadaŭ, z navukovaj stupieńniu, zaŭždy cikavym surazmoŭcam. Alie raptam pra Ŭkrainu. Nie źbiralisia, alie jano samo niejk vyśliznula, ščoŭknula, i čalaviek staŭ teliekam. A ja telievizar nie hliadžu, tak što boĺš nijakich ni z kim razmoŭ pra Ŭkrainu.

Adnačasova pačynaje mnie ŭsio boĺš zdavacca, što heta virus jaki hibrydny, i prychiĺnikaŭ hibrydnaj vajny nie vinavacić treba, a škadavać i abierahać ad razmoŭ pra Ŭkrainu dzielia ŭniknieńnia recydyvaŭ, bo ž liačyć pakuĺ niama čym.

Inakš ža jak patlumačyć, što čalaviek, jaki abapiraŭsia ŭ razmovach na fakty, raptam pačynaje razmaŭliać pra vysadžanych u Krymie nataŭcaŭ, čornyja sotni, jakija b usio roŭna pazabivali ŭvieś Danbas, mirnych, alie spartanskich žycharoŭ Slaviansku, jakija kab abaranić siabie ad čornych sotniaŭ vykapali na harodzie prychavanyja jašče z časoŭ Aŭhanistana RPH, i praŭdzivyja referendumy, jakija pryznala navat Niamieččyna.

Usie fiĺmy pra zambakoŭ dy vampiraŭ akazalisia durackaj strašylkaj. Zombi — heta nie baliuča! Nichto nikoha nie kusaje, ty nat ničoha nie adčuješ.

I jašče, kali ŭsie navokal zambaki, to što tady norma, i chto tut nienarmaĺny?

Busloŭ

Прызнацца, я ні разу ня веру ў цуды, і нават калі пералічаў свае сымбалічныя ўнёскі, ня дужа верыў у хэпі-энд. Недзе зусім крышачку спадзяваўся, але… Усё ж рак, сам разумееш, ды й дактары разьвялі рукамі ды адправілі «дажываць»…

Таму, як чытаў гэты допіс, я адчуваў цуд і шчасьце ўвадначас, а гэта, скажу я вам, рэдкая падзея. І справа ня толькі ў тым, што звычайныя людзі — цэлы віртуальны горад людзей — узялі ды разам выратавалі чалавека ад раку — ужо не абы што — і файна мець да гэтага дачыненьне. Але найбольш усьцешна, што тыя дзясяткі тысячаў невядомых мне простых, добрых людзей сапраўды ёсьць і могуць сваім малым дабром зрабіць вялікае.

А значыць, гэты сьвет, нягледзячы на тое, што навокал, што на вуліцы і ў навінах, гэты сьвет небезнадзейны. І цяпер ужо я веру, што калісьці й ён ацаліцца ад свайго раку. І гэта ўжо дакладна будзе ня цуд, а проста вялікая добрая справа простых добрых людзей.

Upd. Антон памёр.
Але ягоны горад застаўся.
А значыць, гэты сьвет, нягледзячы на тое, што навокал, што на вуліцы і ў навінах, гэты сьвет небезнадзейны.

Malinaŭka

Pražyć 7 hadoŭ u Malinaŭcy, pryjechać praz 5 i ničoha nie paznać.

Darohi dlia hulivieraŭ. Novyja pierachody, u jakich fotkajucca zurbanizavanyja tutejšyja siemji — kožny pa čarzie na fonie betonna-hranitnaha paŭzmroku.

U čakańni apošniaha rasčaravańnia pajšoŭ adviedać stary bieraściejski haściniec — ci taksama skalupnuli? Až nie, trochi zastalosia. Uśmichnuŭsia, raźvitaŭsia. Jasna, što ŭ nastupny pryjezd tut budzie niešta boĺš efektyŭnaje.