Беларускамоўныя знаёмыя, чыпсы “Эстрэла”, кампакт “Тузіна Гітоў”… Стала традыцыяй, што беларускую мову ня трэба ведаць дасканала, каб на ёй размаўляць, і ня трэба да гэтага імкнуцца. Беларусы звыклыя думаць, што могуць загаварыць па-беларуску ў любы момант, як толькі ім заманецца. З гэтым перакананьнем яны становяцца беларускамоўнымі нэафітамі, з гэтым меркаваньнем жывуць, пішуць песьні-гіты, даюць інтэрвію, робяць пераклады Ґуґлаў ды Тоталкамандэраў, “кідаюць” сваімі непісьменнымі перакладамі камэрцыйныя канторы кшталту той самай “Эстрэлы”.
Я рады, што гэтая вабная дзяўчына – Беларушчына – падабаецца ўсё большай колькасьці людзей. Ды прыкра, што многія думаюць, што яе проста і ў любы момант, без аніякіх намаганьняў можна “паімець”.
12.2.06
І яшчэ крыху пра мову
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment