Рылаўшчына’2007
Рылаўшчына’2009
У канцы Рылаўшчыны нічога не зьмянілася, толькі шалёнага каня, які няслаба мяне налякаў у 2007-м, не сустрэў.
І на гародах вырасьлі гмахі
Летась здавалася, што гэтая вуліца Дружба не перастаіць яшчэ адзін год.
Але горад пакуль пайшоў у аб’езд, зжоршы, праўда, шыкоўнае азярцо, аточанае маляўнічымі ўзгоркамі. Цяпер па ім і ля яго — магістраль.
Нават рылаўшчынскі кароўнік так і стаіць сабе, адно што на гарадзкім скрыжаваньні з ходнікамі й дэкаратыўным парканчыкам.
Ходнікі ды парканчык далёка ў вёску так і не забраліся, затое рылаўшчынскі пясок брылевічаўскі асфальт паціху зацярушвае.
Колькі крокаў — і глухаменьск жыве сваім вясковым вясновым жыцьцём: квітнее, брэша, сядзіць на прызбах, гадуецца і развальваецца.
А рылаўшчынскія дрэвы — усё адно вышэйшыя за менскія гмахі.
Машына часу:
Брылевічы, 2006.
Брылевічы, 2007.
Lietašniaje Raźvitańnie z Rylaŭščynaj (jak akazalasia, zaŭčasnaje).
Усе фоткі ў адной Панараміі
No comments:
Post a Comment