Пад плошчай Незалежнасьці пабачыў праект адбудовы Аўтаза пасьля прамога трапляньня атамнай бомбы патэнцыйнага праціўніка.
Бежавым колерам — тое, што застанецца зь цяперашніх часоў. Карычневым — хайтэк. Белым, відаць, нешта прасьцейшае.
А шкада раёнчыка, прыгожы быў.
Вось так панараджаліся маладыя архітэктары ў спальных гетах якіх Малінавак, пасканчалі ўнівэры і аднойчы ўпершыню прыехалі ў непрэстыжны Заводзкі раён. А тут суцэльны непарадак. Дамы ніжэйшыя за 12 паверхаў, нейкія дрэвы растуць з калючкамі цэлымі кварталамі, хвоі, здаецца, завуцца, ці яшчэ якое слова непрыстойнае.
І давай, значыцца, прыводзіць усё ў «адпаведны сталіцы выгляд». Нізкія дамы спляжыць, прыватны сэктар найперш, прывесьці ўсё да ўзору Сухарава 1990 году, каб гразь ды гліна. От тады можна працаваць.
А гэты хвойнік ля «Магілёўскай» — зусім дзікунства. Лес ля мэтра, ну куды гэта варта! Трэба прарадзіць яго якімі кручанымі гмахамі, і абавязкова ўтачыць царквень. А хвоі — хвоі хай на Байкале растуць.
Зрэшты, што Аўтаз. На Ляхаўцы з Асмалоўкай архітэктура ў трацілавым эквіваленце такая, што ўвогуле жывога месца не застанецца.
20.9.11
New Aŭtaz
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment