baju-baju

Jedu kalia rasiejskaha pasoĺstva, i raptam jak baaaaBACHnie! Sygnalizacyja ŭ mašyn spracavala ŭ radyjusie 2 km. Cikava, dzieci ŭ jakim radyjusie papračynalisia?

Dajechaŭ da pryjemnaha chaladku sierabranskich paplavoŭ, i, dumaju, štości nia toje… Rapuchi prycichli!

Dumaŭ navat padpisacca pad petycyjaj zabaranić parady. Alie pakuĺ dajechaŭ, zasumniavaŭsia. Liudziam padabajecca. Na eks-Jerusalimskaj nie prapichnucca. Ručajiny publiki, zabyŭšysia na ŭsio, biahuć na huki kananady ŭ chmary dyzeĺnaha smogu pa travie dy vielabanie.

Baju-baju…

spustašaĺnaja zakaĺcavanaść

Adnojčy, hadoŭ u 13, mnie stala nievynosna horka i baliuča, što ja bielarus, alie nie mahu pa-bielarusku, što vakol Bielaruś, a nichto pa-bielarusku.

Maci, baćka, ciotki, dziadźki — usie ŭzhadavalisia ŭ bielaruskaj movie — i z usiaje sily zabylisia na jaje, kab vyrvacca ŭ liudzi. Tamu hetaje pačućcio samoty i niedavieršanaści bylo toĺki maim.

Ja vučyŭ bielaruskuju movu pa rasiejskamoŭnym adryŭnym kaliendary. Kožny dzień z hodu ŭ hod ja ciškom pierakladaŭ listok za listkom pa kurtatym škoĺnym sloŭniku Hrabčykava, niahliedziačy na luchtu, jakaja ŭ tym kaliendary byla napisanaja. Potym pierakladaŭ usio, što bačyŭ, — balazie, u Viciebsku rasiejskamoŭnych tekstaŭ chapala.

Alie hety krater pryščeplienaj ruskaści dazvańnia zasypać ja tak i nia zmoh.

Z 13 hadoŭ ja biahu za bielaruskaj movaj, ja ŭžo dumaju na joj, lajusia na joj, jana zryvajecca ź mianie ad malatka pa paĺcy i saĺta cieraz styrno, alie ja ŭsio boĺš razumieju, što mnie nia ŭporacca.

Jana boĺšaja za mianie, hlybiejšaja za mianie, i ŭsim davodzić toje, što ja i tak viedaŭ, alie nie chacieŭ źmirycca — ź joj treba naradzicca.

I heta ja prysiahnuŭ dać svaim dzieciam. Dobry start. Dobraja estafeta — uvieś moj dośvied bielaruščyny. Kab u ich nie bylo pytańnia «čamu ja bielarus, alie…»

Samaje baliučaje, što ja nia ŭpeŭnieny, što heta spracuje.

Maje z narodžańnia bielaruskamoŭnyja baćki ŭžo nia mohuć pa-bielarusku pry ŭsioj da mianie sympatyi.

Sustrety mnoju praz dvaccać hadoŭ adnahodak-siabruk-adnadumca, ad jakoha ja nikoli nia čuŭ rasiejščyny, užo nia moža pa-bielarusku. Kaža, siamja i praca. Alie, kaža…

Alie, kaža, dzicio-padlietak kahadzie abviaścila, što budzie razmaŭliać pa-bielarusku. I ŭ mianie zvon uvuššu.

Jak ja tady. Znoŭ. Paŭtor. Spustašaĺnaja zakaĺcavanaść. Jak ničoha i nie bylo. Bielaruskaje nasieńnie znoŭ prarastaje ŭ našych dzieciach, kab być vypalatym siamjoj, školaj, pracaj dy «vyžesamiŭsioprykrasnapanimajecie».

rap'u'chi

9:0. Z takim likam «Piareśpienskija pahorki» vyjhrajuć u «Sierbranskich balacin» u čempijanacie stalicy pa cieplyni a 23-j. Uzdoŭž vielabanu prachodziać džazavyja viečararapuch. Rapuchi ščyrujuć а cappella pad bum-bam-bit ź mimajeznych aliekspresaŭskich rovarahučalak. Kali trymać temp za rovacam-broadcasterʼam, možna sluchać to rapucharep, to rapucharave, to rapucharock (heta radziej), to rapuchabrostep.

naša slova

Ja chacieŭ prosta z sumam spynić padpisku.

Alie ŭzhadaŭ, jakim adkryćciom byla dlia mianie hazeta «Naša slova» ŭ Viciebsku rańnich 90-ch. Šykoŭny liahatyp. Poŭny adkryćciaŭ źmiest. Ja vyrazaŭ abviestki pra padpiski i raskliejvaŭ ich pa Pieskavaciku. Niedzie na haryščy ci baćkoŭskim lieciščy, mahčyma, jašče acalieli toŭstyja chutkasšyvaĺniki, alie zaraz ja nie mahu ich pahliadzieć i skazać, ci to hazeta tak źmianilasia, ci to ja, ci to čas.

Toje «Naša slova» — u padmurku majoj bielaruskaści. Tamu ja i nie mahu prosta cicha skazać «byvaj».

Ciapierašniaje «Naša slova» — antygazeta. Takoje ad jaje ŭražańnie.

Najhoršy druk, najckliviejšyja spravazdačy nudnaj movaj z nudnych imprezaŭ z žachliva nadrukavanymi kiepskimi zdymkami, śpisy jubiliaraŭ-člienaŭ-TBM, skany adpisak, pieradruki «Wikipedii» ŭ jakaści pieradavicy, vieršavanyja praktykavańni abjomam u staronku z praciaham.

Kali b ja, bielaruski neafit, siońnia, jak tady ŭ Viciebsku, znajšoŭ ciapierašniuju NS na daĺniaj palicy šapika, ja b padumaŭ, božuchna, što za naftalin, što za mižsabojčyk, što za presnaść, što za pieradruki internetu, a tym boĺš «Wikipedii»? Heta što, bielaruščyna — jana takaja?

Ja nia siabra TBM, alie ja ź bielaruskaha śvietu, i ŭ hetym śviecie TBM — adzin z symbaliaŭ, aryjentyraŭ i aŭtarytetaŭ. «Naša slova» ŭ ciapierašnim vyhliadzie služyć devaĺvacyi hetaha aŭtarytetu, a značyć i bielaruskaha śvietu. I mnie heta balić.