шопінґ

чарговая спроба пакупкі ў інтэрнэт-краме скончылася зноў сама тым - сабраўся і паехаў...

сьлезацечнае

Недзе дваццаць гадоў таму, дзесь а палове на апоўнач, калі разышліся госьці, а маці прыбрала стол, седзячы ў падарунках, я раптам заплакаў рыдма. Калі маці стала мяне суцяшаць і спыталася, чаго ж я плачу, я сказаў шчырую праўду: «Бо дзень нараджэньня праходзіць». Чым бліжэй было да апоўначы, тым буйнейшымі рабіліся сьлёзы…

Гэтая сцэна з таго, няйначай шчасьлівага, дня народзінаў, сталася ці ня самай любімай сямейнай легендай.

прагрэс

ідзе яўна ня ў тым кірунку
перш як прыдумаць бесправадныя навушнікі, мышы ды набіральніцы (калька з славенскай), варта было вынайсьці бесправадныя фены, прасы ну і ясна – тралейбусы.

ранішняя імплікацыя

У дзіцячым садзе
вырастаюць блюдзі

верш году

КАЛІ МЫ РОБІМ ЯМІНЫ

Калі мы робім яміны,
Падвалы для хацін,
Калі мы сьвідравінамі
Ўдольле рашацім,

Калі саджаем дрэвы мы,
Калі арэм палі,
Глядзяць на нас памерлыя
Празь дзірачкі ў зямлі.

© Вepa Бypлaк

выберы сабе сваё правіла

9. Водитель обязан
…
9.9. принимать в складывающейся ситуации меры по снижению скорости, вплоть до остановки транспортного средства, обеспечивающие безопасные условия для дорожного движения пешеходов (в том числе детей, инвалидов, людей пожилого возраста, а также велосипедистов, находящихся на дороге)…

лацінкавае лобі

Упершыню за апошнія гады пабачыў (ну й купіў тут жа, ясны перац) беларускамоўную мапу Беларусі.
Але галоўная фішка ў тым, што тая мапа зробленая для замежнікаў і на лацінцы.

легкадумныя высновы:
Беларуская мова - замежна
Беларуская мова - экспартная
Беларуская мова - для замежнікаў (беларусам мапы робяць па-расейску)
Між картографаў існуе лацінкавае лобі, якое працуе на асацыяцыю беларускае-лацінкавае, кірылічнае - маскальскае.

украінцы з расейцамі таксама патрапілі пад гарачую лацінізацыйную руку.

кто не спрятался, я не вінават

усё напісанае ў гэтым LJ зьяўляецца прыватным меркаваньнем, ня фактамі, напісанае няпэўнай асобай у мэтах трэніроўкі сьляпога мэтаду набору.

адчуць сябе крыху ўкраінцам

учора мне нарэшце паднялі мыту за хату.
цяпер буду плаціць па рынкавых цэнах.
увесь вечар адчуваў сябе крыху ўкраінцам.
але ж усе мы ведаем, за што плацім.
хаця не, беларусы, бадай, могуць толькі здагадвацца.

Дзед Маравароз

дзецям асабліва спадабаліся белыя і чырвоныя міргалкі
нехта прапанаваў проста на ровар гірлянду начапіць ды шарыкаў панавешваць

велануты

а што людзі скажуць?
а ці мянты ня спыняць?
а ці ня будуць сьмяяцца і пальцам паказваць?
а ці ня зьмерзьнеш?
а ці ня лясьнешся?
так прыемна аднойчы перастаць парыцца, а проста выкаціць ровар…
калі круціш, забываеш на навіны і пэсымізм, страхоцьці і засьцярогі, бязглуздыя зьмены ў правілах, забляваныя пад’езды, злосных пасажыраў, спужаных дыкта(та)раў, самадурных начальнікаў.
бо свабода не суседзіць з гэткай трасцай.
і недзе фонам ты адзначаеш, што мінакі азіраюцца, лыжнікі спыняюцца, бабулькі бурчаць “ненармальны”, паказваюць пальцам, круцяць ля скроні, але…
але большасьць прыветна пасьміхаецца і хто-ніхто пытаецца: “ну як?”.
“Кайф! Далучайся!”
Брудны ровар, прасякнутае потам адзеньне, лужыны на падлозе – надзейныя паказьнікі шчасьлівага дня.

❏
a što ludzi skažuć?
a ci mianty nia spyniać?
a ci nia buduć śmiajacca i palcam pakazvać?
a ci nia źmierźnieš?
a ci nia laśniešsia?
tak pryjemna adnojčy pierastać parycca, a prosta vykacić rovar…
kali kruciš, zabyvaješ na naviny i pesymizm, strachoćci i zaściarohi, biazhłuzdyja źmieny ŭ praviłach, zablavanyja pad’jezdy, złosnych pasažyraŭ, spužanych dykta(ta)raŭ, samadurnych načalnikaŭ.
bo svaboda nie susiedzić z hetkaj trascaj.
i niedzie fonam ty adznačaješ, što minaki azirajucca, łyžniki spyniajucca, babulki burčać “nienarmalny”, pakazvajuć palcam, kruciać la skroni, ale…
ale bolšaść pryvietna paśmichajecca i chto-nichto pytajecca: “nu jak?”.
“Kajf! Dałučajsia!”
Brudny rovar, prasiaknutaje potam adzieńnie, łužyny na padłozie – nadziejnyja pakaźniki ščaślivaha dnia.

футуралёгія

У мяне больш няма фантазіі, чым АРЛ зоймецца на трэцім тэрміне. Ці то ён стаў непрадказальным, ці то проста мне не стае пэсымізму.

троllers

вось тралікі ўзяліся й за мяне.
напачатку ўчора яны дружна забілі на Інстытут культуры і бадзяліся невядома дзе. А потым на Ўманскай, да якой я дабраўся перакладнымі, №31 адкінуў штангі проста ля прыпынку, акурат над маёй (ды ня толькі маёй) галавой, ды з такой ілюмінацыяй, скажу я вам! Фаервэрк быў вельмі ўразісты! Балазе, гэтыя бліскучкі хутка астываюць – абышлося без прапалінаў на куртцы ды каптуры.

final destination - ∞

«Минский троллейбус убил током студентку», «Трагедия недели», «В «Комсомолку» звонят жертвы троллейбусов», «Как обезопасить себя на транспорте» - под этими и другими броскими заголовками выходили на прошлой неделе «сенсационные» публикации «Комсомольской правды» в Белоруссии». По форме и содержанию эти материалы напоминали фантасмагорическую историю: берегитесь, мол, уважаемые граждане столицы, городского электротранспорта - это чревато смертью. Факт трагедии со студенткой минского педуниверситета имени М.Танка «Комсомольской правдой» преподнесен таким образом, будто в городе появился безжалостный маньяк-убийца в виде троллейбуса.

ДЕШЕВЫЙ ПРИЕМ СПЕЦИАЛЬНОГО НАЗНАЧЕНИЯ
Не знаем, кому как, но авторам строк, прочтя опусы «черносотенцев»(сленг московских журналистов: сотня черных строк на коммерческом газетном рынке стоит сто долларов), стало очень обидно, как говорится, за державу, за ставший родным КУП «Минсктранс», за 19 тысяч работающих на нашем предприятии людей, преданных профессии и честно выполняющих свои служебные обязанности. Первая мысль после прочтения в «Комсомолке» публикаций о троллейбусах-«убийцах» - как можно использовать трагичные обстоятельства для дешевого газетного пиара без официального заключения технических и медицинских экспертиз и следственных органов!? Вольные трактовки, домыслы, предположения, на которых основываются эти, скажем прямо, дешевые статьи, рассчитанные на увеличение тиража и повышенный читательский спрос, - прием в журналистике не новый. Цель - хороший гонорар, популярность. Другими словами, дешевый газетный пиар. На трагедии, на горе и переживаниях людей. Не погрешим, думается, против истины, если скажем: стыдно, уважаемые коллеги из «Комсомольской правды», за такой тенденциозный подход к освещению в газете случившейся трагедии. Ведь за ней - люди. Пострадавшие родственники, получившие еще один бестактный, безжалостный, психологически точно направленный удар, который еще сильнее обострил боль утраты родного человека. По сути, сделана попытка поставить под сомнение надежность и безопасность работы всего городского пассажирского автотранспорта, добросовестный и честный труд девятнадцатитысячного коллектива нашего коммунального унитарного предприятия. Этим нельзя не возмущаться. Нельзя оставаться равнодушным к факту бессовестного и корыстного использования случившейся трагедии в чьих-то субъективных интересах.
Человек, любящий свой город, свою Родину, свою республику, свою землю, не может так поступать. Не должен. Он должен, обязан быть патриотом республики, своей столицы. Кстати, именно этим руководствовались белорусские депутаты, рассмотревшие по предложению Президента страны вопрос о внесении в Уголовный кодекс положения о дискредитации Республики Беларусь. Суть инициативы проста и конкретна – нельзя мазать черной краской все то хорошее, чего мы достигли и чем должны гордиться. Напротив, надо поддерживать свою республику, свой народ, нашу белорусскую модель развития общества. Да, случаются порой ошибки, просчеты и. Увы, трагические случаи. И о них нельзя умалчивать. Но делать это надо объективно и честно, без никому не нужного давления на психику людей, с позиций любви к своей Родине, к своим людям, а не с позиций человека, злорадно потирающего руки от случайно произошедшего чрезвычайного происшествия.
Подготовили Ирина Маркович, Петр Гвоздев.

© “Транспортный вестник”

---
крыніцы натхненьня "ТВ":
http://www.kp.belkp.by/2005/11/29/doc92484/
http://www.kp.belkp.by/2005/12/01/doc92932/
http://www.kp.belkp.by/2005/11/30/doc92770/

у маёй хаце можна жыць.
паставіць барабанную ўстаноўку - і можна жыць.

The Matrix has you...

"I know you're out there. I can feel you now. I know that you're afraid. You're afraid of us. You're afraid of change. I don't know the future. I didn't come here to tell you how this is going to end. I came here to tell you how it's going to begin. I'm going to hang up this phone and then I'm going to show these people what you don't want them to see. I'm going to show them a world without you, a world without rules and controls, without borders or boundaries, a world where anything is possible. Where we go from there is a choice I leave to you."

©The Matrix

вусьцішна, калі змрочна-фантастычныя фільмы з кожным днём усё больш нагадваюць заваконьне.

цікава, што будуць забараняць пасьля газэт - кнігі ці фільмы?

мэтраз(а)варот

Дарагая рэдакцыя, калі праяжджаў сёньня праз сьветлую і сымбалічную станцыю “Спартыўная”, якую недабітыя адмарозкі колісь хацелі назваць імем страшэннай невылечнай пошасьці, каб зьняславіць дасягненьні нашай перадавой мэдыцыны, падумаў, што нельга больш адкладаць пытаньне назваў будучых станцый першай лініі.
Кожнаму ж зразумела, што назвы, зацьвярджаныя ў часы махровага нацыяналізму ня маюць права на існаваньне. Тая ж “Грушаўская” – чаму яна навучыць нашчадкаў, які дасьць прыклад? І што яна сымбалізуе? Гэты статыстычна неістотны фрукт, які родзіць калі хочаць і ня мае дзяржаўнага значэньня? Або, яшчэ горш, агрэсіўны баксёрскі снарад? Крыважэрнасьць апазыцыі ўжо ні ў кога не выклікае сумневаў – згадаць хаця б гэты драпежны герб “Пагоня”! Акрамя таго, спалучэньне літараў “шаўская” ніяк ня можа быць вылітае ў мармуры. Што за шаўкі ў менскай падземцы! Лепш увекавечыць адну з сапраўды важных беларускіх культур і назваць станцыю – “Жытнёвая” ці “Бульбяная”, а лепш адлюстраваць ролю працаўніка-селяніна ў назьве “Дажынкаўская”.
Нельга не зьвярнуць увагу на магільныя матывы ў назьве “Пят-роў-шчына”, тым больш што да канца не ўстаноўлена, хто такі той Пятро (а раптам Машэраў?), таму найлепш станцыю назваць “Пераможцаў”, або “Пераможная”.
Што да станцыі Мі(х…)лова, то ў ёй навідавоку лаянкавыя кампанэнты,да таго ж ізноў такі называць станцыю не зусім палітычна сьвядомым імем вельмі рызыкоўна, таму лепш памяняць назву на пазытыўнае “Аляксандрава”, або “Аляксандраўская” з устаноўкай малой архітэктурнай формы дзеля ўнікненьня розначытаньняў наконт пэрсаналіі.
Што да станцыі “Унівэрсытэт”, то гэта відавочна сырая назва, ня можа выклікаць сумненьня, што станцыю трэба назваць у гонар нашага славутага суайчыньніка і змагара з ворагамі нашага народу “Дзяржынская”.

Спадзяюся, дарагая рэдакцыя, што мой шчыры патрыятычны допіс будзе сугучным нашым памкненьням да сьветлае і чэснае будучыні і падступныя хітрыкі нядобразычліўцаў будуць разьвенчаныя гэтак жа апэратыўна і безапэляцыйна, як у выпадку з вартай гонару станцыяй “Спартыўная”.


❏
Darahaja redakcyja, kali prajaždžaŭ siońnia praz śvietłuju i symbaličnuju stancyju “Spartyŭnaja”, jakuju niedabityja admarozki koliś chacieli nazvać imiem strašennaj nievylečnaj pošaści, kab źniasłavić dasiahnieńni našaj pieradavoj medycyny, padumaŭ, što nielha bolš adkładać pytańnie nazvaŭ budučych stancyj pieršaj linii.
Kožnamu ž zrazumieła, što nazvy, zaćviardžanyja ŭ časy machrovaha nacyjanalizmu nia majuć prava na isnavańnie. Taja ž “Hrušaŭskaja” – čamu jana navučyć naščadkaŭ, jaki daść prykład? I što jana symbalizuje? Hety statystyčna nieistotny frukt, jaki rodzić kali chočać i nia maje dziaržaŭnaha značeńnia? Abo, jašče horš, ahresiŭny baksiorski snarad? Kryvažernaść apazycyi ŭžo ni ŭ koha nie vyklikaje sumnievaŭ – zhadać chacia b hety drapiežny hierb “Pahonia”! Akramia taho, spałučeńnie litaraŭ “šaŭskaja” nijak nia moža być vylitaje ŭ marmury. Što za šaŭki ŭ mienskaj padziemcy! Lepš uviekaviečyć adnu z sapraŭdy važnych biełaruskich kultur i nazvać stancyju – “Žytniovaja” ci “Bulbianaja”, a lepš adlustravać rolu pracaŭnika-sielanina ŭ naźvie “Dažynkaŭskaja”.
Nielha nie źviarnuć uvahu na mahilnyja matyvy ŭ naźvie “Piat-roŭ-ščyna”, tym bolš što da kanca nie ŭstanoŭlena, chto taki toj Piatro (a raptam Mašeraŭ?), tamu najlepš stancyju nazvać “Pieramožcaŭ”, abo “Pieramožnaja”.
Što da stancyi Mi(ch…)łova, to ŭ joj navidavoku łajankavyja kampanenty,da taho ž iznoŭ taki nazyvać stancyju nie zusim palityčna śviadomym imiem vielmi ryzykoŭna, tamu lepš pamianiać nazvu na pazytyŭnaje “Alaksandrava”, abo “Alaksandraŭskaja” z ustanoŭkaj małoj architekturnaj formy dziela ŭniknieńnia roznačytańniaŭ nakont persanalii.
Što da stancyi “Universytet”, to heta vidavočna syraja nazva, nia moža vyklikać sumnieńnia, što stancyju treba nazvać u honar našaha słavutaha suajčyńnika i zmahara z vorahami našaha narodu “Dziaržynskaja”.

Spadziajusia, darahaja redakcyja, što moj ščyry patryjatyčny dopis budzie suhučnym našym pamknieńniam da śvietłaje i česnaje budučyni i padstupnyja chitryki niadobrazyčliŭcaŭ buduć raźvienčanyja hetak ža aperatyŭna i biezapelacyjna, jak u vypadku z vartaj honaru stancyjaj “Spartyŭnaja”.

не_ўяжджаю

беларуская, бела-руская, бела_руская, (бела)руская.
загаловак у “Зьвязде” – “УЯЗДЖАЕМ У ЗІМУ” – на якой зь беларускіх моў?
не ўяжджаю.

не спыніць не стрымаць

новыя беларускія правілы выйшлі афігенна антыраварысцікімі.
цікава, ці ё дзе ў сьвеце большая дыскрымінацыя.
я, напрыклад, лічу, што па беларускіх ходніках рух немагчымы дзеля неабсталяваных зьездаў ды разьбітага асфальту.
а калі даішнік, у якога гарыць плян, лічыць іначай?


ГЛАВА 20
ДВИЖЕНИЕ НА ВЕЛОСИПЕДАХ И МОПЕДАХ

148. Движение на велосипеде должно осуществляться по
велосипедной дорожке, а при ее отсутствии - по обочине, тротуару или
пешеходной дорожке, не создавая препятствия для безопасного движения
пешеходов. При отсутствии указанных элементов дороги или
невозможности движения по ним допускается движение велосипедистов
по проезжей части дороги в один ряд не далее 1 метра от ее правого края.

хопіць крывадушнічаць

усёй той лепшае будучыні, хаценьне якой ты (ды ня толькі ты) узьнёсла прыпісваеш нейкаму аморфнаму ўтварэньню з лаянкавай назвай “народ”, – ты хочаш найперш сабе.
гэта табе хочацца беларускай мовы паўсюль
гэта табе хочацца ўсьмешлівасьці і павагі
гэта табе хочацца свабодных ґазэт і “Радыяў 101,2”
гэта табе хочацца адкрытых межаў
гэта табе хочацца распраўленых плячэй і адкрытага позірку
гэта табе хочацца праўды і нармальнасьці

а ім на гэта на ўсё насерці.

яны ўзваляць цыцкі ў чарзе на плечы – і ім добра
яны ўткнуцца дупай у твой бок у паўпустым траліку – і ім добра.
яны дадуць табе ў лыч проста так, дзеля суму – і ім добра.
яны папаляць, плюючыся, у ліфце – і ім добра.
яны выведуць прасцацца свайго цуцыка пад крыжы ў Курапатах – і ім добра.
яны падседжваюць на працы, множаць звады, выдыгаюць і лісьлівяць, зайздросьцяць і выліваюць памыі пад вокны, слухаюць бандыцкія ды блядзкія песьні на ўвесь ґмах, ведаюць адзіную матчцерную мову, сьвяткуюць паразы калеґаў, грабуць усё, што дрэнна ляжыць і больш за ўсё ненавідзяць такіх, як ты.

усё, што ты хочаш – усе дэмакратыі з правамі, вольнасьцямі ды роварнымі сьцежкамі ў даважак – ты хочаш найперш дзеля сябе.
і ў гэтым сэнсе ты нічым ня іншы за “пабядзіцеля”.


❏
chopić kryvadušničać.
usioj toj lepšaje budučyni, chacieńnie jakoj ty (dy nia tolki ty) uźniosła prypisvaješ niejkamu amorfnamu ŭtvareńniu z łajankavaj nazvaj “narod”, – ty chočaš najpierš sabie.
heta tabie chočacca biełaruskaj movy paŭsiul
heta tabie chočacca ŭśmiešlivaści i pavahi
heta tabie chočacca svabodnych gazet i “Radyjaŭ 101,2”
heta tabie chočacca adkrytych miežaŭ
heta tabie chočacca raspraŭlenych plačej i adkrytaha pozirku
heta tabie chočacca praŭdy i narmalnaści

a im na heta na ŭsio nasierci.

jany ŭzvalać cycki ŭ čarzie na plečy – i im dobra
jany ŭtknucca dupaj u tvoj bok u paŭpustym traliku – i im dobra.
jany daduć tabie ŭ łyč prosta tak, dziela sumu – i im dobra.
jany papalać, plujučysia, u lifcie – i im dobra.
jany vyvieduć prascacca svajho cucyka pad kryžy ŭ Kurapatach – i im dobra.
jany padsiedžvajuć na pracy, množać zvady, vydyhajuć i liśliviać, zajzdrościać i vylivajuć pamyi pad vokny, słuchajuć bandyckija dy bladzkija pieśni na ŭvieś gmach, viedajuć adzinuju matčciernuju movu, śviatkujuć parazy kalegaŭ, hrabuć usio, što drenna lažyć i bolš za ŭsio nienavidziać takich, jak ty.

usio, što ty chočaš – usie demakratyi z pravami, volnaściami dy rovarnymi ściežkami ŭ davažak – ty chočaš najpierš dziela siabie.
i ŭ hetym sensie ty ničym nia inšy za “pabiadziciela”.

вусы

Таракан у маёй галаве
пасяліўся і чэрап шкрабе
ён на яве ўва мне і ўва сьне
думкі душыць ды глузды грызе
я губляю апошні спакой
зь цемнакуцьцяў цікуюць за мной
праз уторыны, бруд санвузлоў
пара хіжых ільсьняных вусоў