Vietraviejnaje mora

spačatki ja chacejŭ byŭ napisać pra novaje slova, znojdzienaje ŭ slavienščynie:
gugálnica – huškalki.

a potym napatkaŭ jašče j «padstupnaha siabra pierakladčyka».
jádro – vietraź.

Alie raskazaŭ mnie moj «siabra» značna boľš, čym ja spadziavaŭsia pačuć…

jadrálen – vietraziovy
jadralni šport – vietraziovy sport

jadrálen 2. – plianiorny
jadrálno letalo – plianior


i narešcie,
JÁDRAN – Adryjatyčnaje mora.

Paezija movy, jakaja natchniaje, jakaja vabić, začaroŭvaje i pryvarožvaje.

navukova-techničny «plianior» stanovicca paetyčnym «vietraziovym samaliotam», «uźviejnikam».

A Adryjatyčnaje mora… Dy kamu cikava, ci jano adryjatyčnaje, ci nie – jano adzinaje takoje slavienskaje. Heta vializnaja i liubimaja sinieča, adkuľ pryliatajuć viatry z ablačynami, poŭnymi cioplych daždžoŭ dlia vyśpialieńnia hronak «grozdja» – vinahradu, (abo «vinahroździa», jak zapisaŭ Lastoŭski).
Vietraziovaje, Uźviejvietravaje, Vietraviejnaje, Uźviejnaje mora… Ci prosta Vietraviej – Jadran.

I nikomu nia pryjdzie da halavy nazvać jaho «adryjatyčnym» toľki tamu, što hetak prapisana ŭ mižnarodnych kadyfikatarach…

Znaki našaj niedaraźvitaści i śliepaty stajać prosta ŭzdoŭž daroh. Na poŭnačy ŭ Viciebsku, Polacku, Ulie pierakinutyja masty praz «Zachodniju» Dźvinu. Zachodniuju adnosna čaho? A šče mo dzie pad Amścislavam ciače jaki «Uschodni» Buh?

Znaki našaha biaspamiactva i źmiarćvielaści pliujuć nam u vočy čužynskimi «Minskam», «Grodnam», «Brestam», «Akciabrskimi». A my stajim jak drevy biez karanioŭ, by tak i treba, by heta honar taki — być slupami, zdatnymi adno hniśći ci čakać, pakuľ nie abčešuć u zrub čužoj chaty abo chliava.