уключаю Эўрарадыё, а вядучы сходу кажа «А колькі ўжо працэнтаў набраў Алесь Чыгір на выбарах?» «Працэнтаў чаго?» — адвісае сківіца на тым баку дроту. Рука машынальна пстрыкае на Х.

стары баг лепш за новых два

paaadčaaaaas

мяне ажно расьпірае, а сусед усё дно не зацэніць

The Magdalene Sisters

jość fiĺmy, paślia jajich nia možaš pavarušucca
samy daskanaly kryter, nia toje što padabajecca-ci-nie.

рААС+ыя

Радыё Рацыя ня ведаю калі, але запусьціла трансьляцыю перадач у AAC+. Гэта першае беларускамоўнае радыё, якое можна слухаць у добрай якасьці не марнуючы лішне трафік.

Малайцы!

Спасылка на плынь aac+, 32kbps.

Вось толькі куды пазьнікала апісаньне трэкаў? Вярніце назад!

Непаваротлівае Эўрарадыё працягвае лічыць ідэалам нейкія дзівосныя 64kbps. Народ, гэта ўжо ня модна, а калічны рыялплэер - гэта ўвогуле для дыназаўраў!

Для небагатых — aac24/32, ну 48 самаболей, а для пераборлівых дык — 128 самаменей.

biaz rovara - baliuča

Pieršy raz za koĺki miesiacaŭ kinuŭ doma rovar, i adrazu paškadavaŭ. Aŭtobus zvaliŭ raniej za rasklad, u maršrutcy mala taho, što akurat na mnie skončylisia miescy, dyk jašče j apošniaja pasažyrka z razmachu dala dźvierynoju pa paĺcach. U vyniku daroha atrymalasia ŭdvaja daŭžejšaj i kości baliać.
I nie taki ŭžo mokry dy chalodny toj doždž…

ciomnaja zona

Як стала рана цямнець, ад Сурганава да Байкальскай раптам не засталося ніводнага прыгоднага для руху ходніка. Чорныя хісткія постаці, чорныя веламаньякі, чорныя яміны чорці дзе. Нават з добрай велафарай даводзіцца шарахацца, ухіляцца і адтармажвацца. Гэты горад зроблены для машын, ліхтары — і тыя адвернутыя задам.

naviny z blogavych palioŭ

Пакуль начальнікі ЖываЖору пад бясьсільны, але шматлікі гоман стваральнікаў кантэнту для разьмяшчэньня неадэкватных рэклямных пляцовак — ну жыжаюзэраў то бо — чухаюць патыліцы ў пошуках новых інтымных месцаў, куды б упіндзюрыць рэклямы на паўэкраны (я думаю, пара ўжо на лоб, то бо на аватары клеіць!©), у ціхім ды безрэклямным Блоґґеры зьявілася самая сапраўдная фрэндстужка.

Прычым, усе блоґерскія фрэнды адразу трапляюць таксама і ў райґуґларыдэр, што мала таго што зручна, дазваляе чытаць нават выдаленыя фрэндам у якімвек прыпадку запісы, але й спрыяе разьвіцьцю кругагляду. Разам з тым, у адрозьненьне ад ЖываЖора, можна стаць таемным сябрам і ня парыцца ад няпэўнасьці нежаданае ўзаемнасьці (во завярнуў!).

Ну і ўрэшце няма гэтай дурацкай ЖэЖыжнай гетавасьці — можна «засябрыць» чэла скуль заўгодна, абы ў яго была якая атамная ці эрэсэсавая стужка. І ня чэла нават можна таксама — бяз розьніцы.

І хоць блоґґєраўскія распрацоўшчыкі шыфруюцца ды ціхарацца, усім ясна, што гэтая фіча зробленая для аслабленага жыжышным супам арганізму, бо любыя фрэндсьцюжкі ды фрэндстружкі нармальна так рабіліся ўручную й дагэтуль.

kirmaš rakam

Нельга архітэктарам даваць гуляць у брадзілкі. Дзеці, калі ваш бацька архітэктар, скажыце яму, хай гуляецца у «Сапёра», а то потым гэтыя вобразы сьвядомасьці пачынаюць здавацца яму ўласнавыдуманымі, і зьяўляюцца такія цуды хворага ўяўленьня як «Ракаўскі кірмаш».

Быў там учора другі раз, першы запомніўся тым, што на нейкіх задворках стаіць нешта на гіпэр падобнае, аблепленае загадкавымі кірмашовымі сталамі ды намётамі, абстаўленае машынамі й канкрэтна так да лесу перадам, да людзей ракам павернутае.

Але памеры і зручнае разьмяшчэньне на гары ля мэтра штурханулі туды зь місіяй купіць віна ды выбраць падарунак.

На першым паверсе аказалася мора рыбы й прорва мяса. У госьці гэта не панясеш. Недзе ўсярэдзіне правай сьцяны вышукаўся ўваход на вузкую лесьвіцу, якая прывяла на 2-гі паверх. 2-гі паверх аказаўся крэатыўна распалавіненым на дзьве пляцоўкі, на адной стаялі канапы ды ложкі, на другой зь дзясятак клетак для іпэшнікаў з мылам і рознай падобнай фігнёй. Ззаду, замест чаканага працягу гандлёвых шэрагаў, аказалася схаваная кафэшка. Шукаў бы спэцыяльна — фіг знайшоў бы.

У цьвёрдай пэўнасьці, што ў квадратным гандлёвым цэнтры супрацьлеглыя сходы вядуць у супрацьлеглыя канцы адных і тых жа гандлёвых паверхаў, спусьціўся на першы паверх. «Левабярэжны» першы паверх аказаўся напаўслужбовым памяшканьнем з зачыненымі ў гандлёвую залю дзьвярыма, бо тамака атабарыўся прадуктовы адзьдзел, а ўвайсьці ў яго можна толькі з тае самае залі.

Зьбегаў уніз — белы кафэль і жалезныя дзьверы чорці куды. Вярнуўся назад. Службовы ўваход — раз, службовы ўваход — два. Адна-адзіная стрэлка скіроўвае ў кніжны аддзел. Нафіг трэба. Але куды падзенешся.

За пару хвіль ля зачыненых дзьвярэй сабралася ўжо добрая кампанія заблудлівых кліентаў. Выперліся на вуліцу пад дождж, у нейкія садавіны ды гародніны. Найбліжэйшы уваход — за вуглом. Ладна, разьвярнуўся, папёрся агібаць.

Заваліўся ў прадуктовы загончык, той, які быў за зачыненымі дзьвярыма. «Віно, кажу, у вас дзе?» Мажная кабета ў форме, троху прымарудзіўшы хаду, кінула ледзь не з папрокам: «У нас не прадаецца». Файна, думаю я, у прадуктовай краме віно не прадаецца. Піва, сыркі, зубакалупалкі розныя прадаюцца, а віно не. «А ў гэтых вашых лабірынтах можа дзе?» Кабета такі незадаволена затармазіла й пачала тлумачыць, як дзетсадаўцу: «Не, нідзе тут віно не прадаецца». Гэта інфармацыя выглядала на сэнсацыю. Кажу, пачакайце, у гэтай штуковіне, на ўсіх трох паверхах і дваравой тэрыторыі ў тым ліку — НІДЗЕ не прадаецца звачайнае вінаграднае віно? Баба ўсьцешылася, што я ўсё сказаў за яе й толькі выгукнула нешта кшталту «ўга».

Прыфігелы, я папёрся на ўжо знаёмую й адзіна слушную лесьвіцу на падземны паверх. Для гэтага трэба было спусьціцца ўніз, пасьля направа, пасьля яшчэ раз направа. Справа аказалася крама для дзяцей, і толькі для дзяцей, нафіг было туды перціся, а зьлева — памяшканьне з тэхнікай, некалькі розных крамак з адной і той самай тэхнікай, — пераважна BBK, па рознаму пакладзенай на розныя палічкі. Пачухаў патыліцу, падняўся па лесьвіцы — шырокай лесьвіцы на гэты раз, — якая вывела да шырачэзнага дзьвюхкамэрнага ўваходу, у якім была адкрытая адна дзьверына ў кожнай камэры з супрацьлеглага боку. Народ сьмешна шчыміўся туды-сюды, завісаючы ды ўтвараючы заторы ў «амартызацыйнай» камэры.

Далучыўся да флэш-мобу й даў драла шукаць звычайны гастраном. Тут таксама выйшаў аблом, але гэта ўжо іншая гісторыя.

spadziajusia, choć zima budzie cioplaja

dajoš mikrarajon Jachimava!

Niechta ŭvioŭ mnie ŭ vušy, a ja paślia (viniusia!) niekamu taksama, što Viaśninka — heta niedarečny klon Viaśnianki. Nieparazumieńnie to bo. Jak Śliapianka i Ściapianka.

A ciapieraka vo hliadžu mapu pačatku stahodździa — niama Viaśnianki. Viaśninka — toj až dva razy, a zamiest Vaśnianki — adno ananimnyja pijaŭki, žaby j balaty.

Dy tam proćma takich cikavostak.

Ściapianki, jasny pierac, niama — staryja nasieĺniki uzhorkava-balocistaj miascovaści abapal Chitraha voziera stepu ŭ vočy nikoli nia bačyli j žartu b nie zrazumieli.

Zatoje jość faĺvarak Aĺšova — akurat na siońniašniaj vulicy niejkaha Aĺšeŭskaha. Faĺvarku Varvašova ni na vodnaj vulicy Varvašeni, što praŭda, niama.

Byla pad Mienskam i svaja Pahulianka — i dzieŭka Hanka mahla adtuĺ chadzić da kachankaŭ u susiednija Kuncaŭščynu Dambroŭku ci Baranaŭščynu. Siońnia b u jaje bylo vybaru ŭdvaja mienš — Pahulianka z Baranaŭščynaj za fryvoĺna-žyvioĺnyja kanatacyji praliacieli mima mapy Miensku, vyhliadaje, nazaŭždy.

Na miescy vioski Malinaŭki zaviaršajecca ŭdarnaje budaŭnictva mikrarajonu Brylievičy, a mikrarajon u paliach na poŭdzień ad Sucharava moh by nazyvacca Viasiolaja Horka. I pafarbavać jaho možna b bylo ŭ ružova-salatava-aranžavyja koliery.

Na miescy rajonu z durackaj nazvaj “Paŭnočny pasiolak”, bo ni fiha nie paŭnočny, stajali chutary Jachimava i Barsuki. Navošta bylo vyduymvać skladanuju zapaliarna-tajožnuju kancepcyju dy blytać baki śvietu z takim šykoŭnym naboram junaha tapanimista?

Nu i samaje haloŭnaje. Usie pra heta viedali, alie bajalisia pryznać. Ściklieva, jakoje Vialikaje, — jano na samoj spravie ScYklieva, i žychary jejnyja — vialikija scyk...

Spasylku ž na hetuju j jašče niekaĺki map pa niekaĺki meg možna znajści na forumie esmasoftu.

піць агаломшаным

hluchamieńsk

Niešta mienčuki razhuĺtajilisia. Voś užo nia dumaŭ, što nat uzdoŭž dziciačaj čyhunki nie prataptanaja ściežka. Nu niaŭžo ž nie cikava?!
Dyk ža ž nie! Poŭnaja imitacyja hluchamani. I daliej, až da samaha Paŭnočnaha pasiolku toĺki “mahistraĺnyja” ściežki — heta nie paddajecca majmu razumieńniu.

u niekatorych sabak prabliemy z inercyjaj

apošniaja vandroŭka lieta…

…jak akazalasia.

Jeździŭ minulaj subotaj.


MARŠRUT

0.19km	0.19km	Miensk, Bajkaĺskaja		ESE	112°	206m
0.95km	0.76km	Vialikaje Ściklieva		ENE	51°	209m
1.29km	0.34km	Vialikaje Ściklieva, Carkva		SW	208°	214m
4.23km	2.94km	Vialiki Traścianiec		S	177°	198m
5.42km	0.15km	Traścianiecki memaryjal		SW	215°	202m
6.96km	1.54km	Šabany		SSW	198°	193m
7.49km	0.53km	Maly Traścianiec, carkva		WSW	229°	193m
10.65km	3.15km	Jeĺnica		S	180°	182m
14.09km	3.44km	Stajki		NNW	354°	200m
16.14km	2.05km	Prylieśsie		NE	28°	209m
17.03km	0.89km	Sosny		SE	132°	215m
20.39km	3.36km	Abčak		SE	125°	190m
26.67km	6.27km	Zamastočča		ENE	57°	202m
29.62km	2.95km	Kalita		NE	39°	190m
31.62km	2km	Kuliašoŭka		SE	116°	186m
33.79km	2.17km	Piatrovičy		NNE	8°	180m
34.45km	0.66km	Piatrovickaje vadaschovišča		ESE	104°	180m
35.47km	1.02km	Zarečča		ESE	91°	179m
38.44km	2.97km	Lukava		NNW	329°	210m
39.43km	0.99km	Dziachań		W	251°	208m
40.95km	1.52km	Zialiony Lužok		W	262°	199m
47.18km	6.23km	M1		SW	223°	182m
49.38km	2.2km	Volma		SW	222°	193m
51.48km	2.1km	Sokal		WNW	278°	192m
60.75km	9.27km	Kalodziščy		W	270°	234m
68.2km	7.46km	zakaźnik Ściklieva		WNW	290°	224m
71.59km	3.39km	Miensk		WNW	292°	212m

Pa Jeĺnicy, ad Sokala da Abčaka, ad Dziachani da Volmy i ad Volmy da Kalodziščaŭ daroha — zybučyja piaski.
Vyhliadaje, našy darožniki vyrašyli, što čym boliej navalić piasku, ty liepiej budzie daroha.
Dyj uvohulie, u našaj kvitniejučaj krajinie niejkaja nienarmaĺnaja koĺkaść nienarmaĺnych daroh.