Самая жвавая і цікавая перадачка на кароткіх хвалях зраньня а 6-й — на Бі-бі-сі. Гавораць нібыта пра тое, самае што й суседзі — беларусы і расейцы на Свабодзе, украінская служба Бі-бі-сі, немцы — але з запалам, імклівасьцю, рэльефна. Сёньня даведаўся, што вядоўца там — Кірыл Сухоцкі, колішні ліцэіст БДУ, пераможца алімпіядаў па беларускай мове, колішні «навінавы голас» Радыё Рокс ( і тады там былі вартыя слуханьня навіны!). Маладец хлапец!
21.12.06
сюрприз, сюрприз, да здравствует сюрприз!
И пусть всегда мой путь ведет его вперед!
Душа крылатая пусть в небо воспарит,
Пусть каждый подданный да счастие узрит,
И пусть из рода в род свободы свет горит,
далучаюся да найлепшых пажаданьняў "каждому подданному"
16.12.06
часапіс-жывапіс
жывы часапіс, я б рабіў націск на а, і ўжываў менавіта такую форму слова часа/опіс. За словам часопіс замацавалася ўжо значэньне друкаванага выданьня.
Тады як слова часапіс гібее на адхоне варыянтнасьці.
Варта яго выцягнуць адтуль і замацаваць у значэньні інтэрнэт-дзёньнік.
але гэта датычыць інтэрнэт-часапісаў увогуле, што да прыватнага лайвджорналасўкага выпадку, то пераклад Live Journal на беларускую падаецца мне рэччу троху бессэнсоўнай.
Напрыклад, незразумелае сэмантычнае значэньне слова "жывы", ёсьць куча мёртвых жывых дзёньнікаў, яшчэ большая куча "ўваскрэслых" жывых дзёньнікаў, вялізная колькасьць мёртванароджаных - без адзінага запісу - жывых дзёньнікаў. Насамрэч, можа быць дзёньнік на LJ, можа быць яшчэ абы дзе. У мяне дзёньнік на Лайвджорналы (Livejournal'ы).
Калі ўжо перакладаць Live, то правільней не жывы, а "жыцьцёвы" -- "узяты з жыцьця" (ТСБЛМ, С.202). Даступныя таксама два варыянты імплікацыі: "жыцьцяпіс" і... "жывапіс" :)).
напісаны ў якасьці камэнтару да http://pgrigas.livejournal.com/35444.html
15.12.06
GreatNews па-беларуску
Зрабіў няпоўны пераклад для ўласнага карыстаньня найлепшага, на мой погляд, бясплатнага чытальніка rss GreatNews .
Увага: няпоўны і для ўласнага карыстаньня.
я папярэджваў.
зьнешнасьць нібыта перакладзеная ўся (прынамсі, тое, што далі перакласьці стваральнікі)
Файл gn_blr.ini кідаецца ў тэчку ..\Program Files\CurioStudio\GreatNews\Language\
можна забіраць і рабіць зь ім што заўгодна, я да яго наўрад ці калі зноў дабяруся..
upd. выпраўлены хіб паказу кнопкі "Стыль" -- з-за таго, што яно даўжэйшае за надпіс "Style", кнопка не паказвалася ўвогуле. А пад ёй жа столькі цікавага!. Цягнем абноўлены варыянт і глядзім навіны ў розных стылях. Кнопка называецца "Як", вісіць каля панэлі адрасу.
battle royale pa-Prostore’aŭsku
Значыцца, прыпёрла сёньня ў 10 вечара схадзіць за хлебам. Бо ў хаце хлеба няма, а каму хочацца раніцай зь цёплай пасьцелі ды ў на двор. Бррр. А ў такую часіну хлеб у ваколіцы ё толькі ў Прасторы.
О, думаю, крута, схаджу нарэшце ў гіпэрмаркет першы раз за зіму.
Значыцца, заходжу я радасна, хапаю кошык і шыбую за хлебам, а які хлеб без батона, які батон бяз піва, якое піва без Esquire’а! З гэтым сваім на 80% незаплянаваным набыткам падсоўваюся да касы, выгружаюся на транспарцёр, і жвава так падтоптваюся бліжэй і бліжэй. І вось калі застаецца тры чалавекі, касірка празрыцельна так і атвецьсьцьвенна заяўляе, што з кошыкам далей за касу я патраплю толькі празь ейны труп. Рашуча так заяўляе, і глядзіць бясстрашнымі вачыма. Я аж ледзь ня сеў на той транспарцёр ад такой брадзяціны. “Абаждзіце”, кажу, “а як жа мне, ізьвяніця, данесьці адно піва, два хлебабулачных ізьдзелія і адзін экзэмпляр друкаванай прадукцыі да заплечніка, схаванага ў жалезнай шафе на адлегласьці 30 мэтраў?”
“А міня нійібёт А эта вашы праблемы”, – яшчэ более атвецьсьцьвенна заявіла замучаная жызьню прадаўшчыца. Во, падумаў, я, на табе. Папаў у заложнікі. “Вася! – гукнула прадавачка мужчынку з выразам прыроджанага ахоўніка на твары. — Ну Вася!!.” Вася грозна падняў якара. Уся жызьнь пранеслася перад маімі ўзятымі ў заложнікі вачыма. І ніразу за тую жызьнь у мяне не адбіралі кошыку на касе, ну ні разу. Вася набліжаўся, друкаваныя, алькагольныя і хлебабулачныя выданьні прапілілікалі і, пабліскваючы сьлізкай цэлюлозай, сьмірэнна чакалі ў адвале касы свайго лёсу. Чарга чакала пэрфомансу. Прадавачка чакала сатысфакцыі. Вася набліжаўся ў чаканьні экшэну.
Наблізіўся Вася і валявым рухам згроб мой кошык і максымальна аўтарытэтна заявіў: “Вынасіць нільзя”. “Дык а як жа я…” “Эта вашы праблемы…”, – паўтарыў карпаратыўную ўстаноўку Вася і непаліткарэктна заявіў: “Купіце пакет!”. “Скульля”, – яшчэ больш непаліткарэктна падумаў я і папрасіў жаласную скаргавую кнігу.
Скаргавая кніга жыла ў інфацэнтры. У інфацэнтры жанчыны ветліва мне пасьміхаліся з выразам “ну ты і гад” на твары. “Панімаеця, у нас карзінкі выносяць, і нам не заставалася іншага выхаду. Ну што тут прапанаваць?”. 
14.12.06
сьціслы прынцып рэстаўрацыі па-беларуску
Немного сенсаций на фоне стройки
Cнаружи дубовые окна в свинцовых переплетах — как этого требуют каноны средневекового замка, зато изнутри, под кованными щеколдами и петлями, замаскирован вполне современный стеклопакет.
13.12.06
Tarpač zdoch
muzykaŭ, jakija śpiavajuć nibyta pa-bielarusku i nibyta pasylajuć sluchačam niejki nibyta message, a ŭ etery i na scenie «‘priedpochitayut’ vialiki i mahučy», ja nienavidžu usioj sluchackaj nianaviściu.
Jany horšyja za samaha apošniaha saladuchu, toj choć nia manić i nie maskirujecca.
Trascu vašu, publičnaja mova, ryfmavanaja ci nie, – heta vaš imidž, jolupni!
Heta moj pomnik na mahilku TARPAČA ź ściplaj epitafijaj «Dźviuchmoŭnaść zabivaje» (zrabiŭ sabie śmierć u etery «Aŭtaradyja»).
8:29:10
«Торпач существует сейчас в таком образе, в каком он существует.
Я думаю, это очередной этап нашего развития. Мы стали взрослей.
Ключевой песней альбома, наверное, будет песня «Нечакана».
Pajdu zbliaŭnu.
8.12.06
- я бачу мэту пры канцы
лячу надзеяй поўны
і мара, мара, паглядзі!
ўжо набывае формы
яна як карагод вяршынь
маім памкненьням помнік
пяціканечны VIP-алімп
эдэмскай брамы промні
вось толькі выцягну далонь,
на воміг вочы ўмружу
і…
грукат
прорва
цемра
боль
і хтосьці лезе ў душу
штодня ўсё той жа краявід
зраньня – па накіроўных
я не ікар не барацьбіт
я шар і лёс мой — боўлінг
7.12.06
u “South Parku” raskazali pra toje, što “Ziamlia” – heta realityshow galiaktyčnaj telieviziji, dzie adno adnomu ssuć “džagony”. Ot heta, ja razumieju, inteliektuaľnaje myślieńnie.
6.12.06
усеагульная роўнасьць
Некаторыя вялікія дзядзі не ўсьведамляюць, што ў сеціве, а тым больш у ЖЖ, яны проста паток кілябайтаў, і што нават калі сустракаць іх будуць па аватары, то праводзіць па словах, а што напісана вардом, таго ня вырубіш...
5.12.06
гістэрыка №2, альбо гульлівая разьвітальная паштоўка francisku_n
Мяне проста ад іх ванітуе
мЯне напрыклад проста ванітуе
Я не спажываю НН як "прадукт"
Напрыклад калі я чытаю чарговы тэкст Віталя Тараса - мяне проста ванітуе...
Парадаксальна, але замест таго, каб скардзіцца што "сапсавалі газэту", я думаю што гэта і ёсьць крытэр яе пасьпяховасьці.
А чаму б вам не ўзяць у мяне інтэрвію ў НН?
Гэта велмі спакусьліва але некарысна для мысьляра, калі вакол цябе пачынаюць бегаць журналісты і крычаць: ах, якая гэта зьява!
Мае сябры і прыяцелі - а такіх дастаткова шмат - і я сам - адчуваюць сябе проста расьцінсутымі
Гэта ІХ расслабляе
Я даўно ўжо адчуваю сябе перпендыкулярна.
А ёсьць куды пісаць - іншае мейсца?!
няма чым дыхаць (мне) у гэтай культуры.
я задыхаюся ў гэтай (суб)культуры... злых і помсьлівых падлеткаў...
Ёсьць адчуваньне нейкай абсурднасьці таго што адбываецца:
Я паціху перастаю разумець
звар’яцеў на 50 старонцы!
Мне таксама падабаецца Рудкоўскі
Хопіць пра Рудкоўскага. Усё. Кропка.
Бывый, Наша і Ваша Ніва. Канец тэмы.
"усеагульная нянавісьць" вядома мэтафара :))
але штосьці ў гэтым ёсьць
❏
p.s.
Чытаць было очэнь сьмешно
зь некаторымі здарылася істэрыка (№1)
Меньш за ўсё мне хочацца цешыць публіку
Акудовіч як улюбёнец медыяў нумар адзін прадумаў нават тэрмін - самапрафанацыя.
Дасталі! Знайдзіце мне карэктара
Можна толькі параіць прачытаць яшчэ раз.
❏
тэкст па-хамску выдраны злым і помсьлівым падлеткам™ з апошніх 20 допісаў ©
4.12.06
дурная мода
я не разумею сэнсу галадоўкі ўвогуле, казулінскай у прыватнасьці і ў нашай краіне тым больш.
Скрабец даказаў раз - галадоўка нічога не дае. До. Хопіць.
Не, зноў, тут, там, дзьве за раз. Гэта што, мода такая?
Сама ідэя галадоўкі зьведзеная да пустаты. Галадаюць усе - каталікі, пратэстанты, бабка на радыё свабода ў гарадзенскім касьцёле ледзь хрыпіць з прымача.
Задалбалі галадаць упустую.
Я ня бачу сэнсу гэтых учынкаў, ня бачу сэнсу паліць нэрвы блізкім людзям, сваякам дзеля няпэўнай мэты, а шчыра кажучы, проста задарма.
Што да "такой бы рашучасьці ўсім нашым палітыкам" — абсалютна ня згодны. Палітык мусіць быць разважлівым, мэтанакіраваным, з халоднай галавой, цьвярозым розумам. Прэзыдэнты-інваліды надзвычай рэдкая зьява.
Галадоўка Казуліна падзея ўражлівая, і пераводзіць успрыманьне Казуліна ў чыста эмацыйны плян, а гэта дрэнна. Мы ўжо гатовыя пасадзіць казуліна над сабой толькі з-за таго, што ён ня есьць (а мы ямо). Хоць так і няма выразнай яснасьці, чаго дамагаецца Казулін? Нехта можа сфармуляваць ясна і матывацыйна, па-журналісцку: матывы, пэрспэктывы, зыходныя шанцы, крокі па дасягненьні — у гэтай галадоўцы ёсьць хоць нешта рацыянальнае?
(гэта я так у адкамэнціўся)
Drynlend
pierakliučyŭ plejer na niejkaje ź dziaržradyjaŭ, sluchanuŭ kuľturnuju pidaračku, adrazu prydumaŭsia vieršyk u temu:
- my z taboj stajali nad rakoj
z torbami, nabitymi mukoj,
i plyli pa vodnaje hladzi
bielyja abloki-bihudzi
vaabščeta, heta celaja paema, tak što pajdu zapisvacca ŭ pragramu “Slova piśmieńnika”
Za dziejaslovam u frazie “aściarožna, dźviery začyniajucca” treba pryznać zakončanaje tryvańnie pavodlie praktyki ŭžyvańnia, a samu frazu pierakvalifikavać u idyjomu. Amaľ zaŭsiody slova “začyniajecca” hučyć užo pry začynienych dźviarach. Prapanuju zamacavać za hetaj idyjomaj jejnaje sapraŭdnaje značeńnie: “spačuvajem, dźviery začynilisia”.
Nabyŭ siońnia ŭ dadatak da bielaruskamoŭnaj mapy Bielarusi bielaruskamoŭnuju mapu Miensku. Jasny pień, lacinkavuju. Jinšych bielaruskamoŭnych ža niama.
Z adnaho boku, raduje, što choć niejkija, alie jość mapy pa-bielarusku, alie ź jinšaha — tabie vyrazna pakazvajuć miesca ŭ dziaržaŭnaj systemie kaardynataŭ — hość, čužyniec.
Utryciesia, bielarusiki.
ps. “Drymlend” hučyć kliova: “drymučy lend”, prapanuju zbudavać jašče adzin taki j nazvać “Drynlend”, dlia niepasluchmianych dziaciej.
pps. Jašče jość “Čyrvonazorkavaja” vulica i “Čyrvonazvezdny” zavulak. Vobščem, chto kak chacit.
ppps. Hactely – taksama cikava, škada, što transkrypcyju nie padali — jak heta ciapier čytać?
3.12.06
Ja nie bajusia
Heta fiľm z tych, jakija «rečaiśniejšyja» za žyćcio.
Heta fiľm, paślia jakoha žyćcio pierastaje być raniejšym.
Heta fiľm pra toje, jak… nie, nie pra toje, «jak», a pra toje, što možna zastacca i stacca Čalaviekam u śviniačym zahonie, siarod bydla, smurodu i bieznadziejnaści; to bo našaha reaľnaha žyćcia.
Takija fiľmy vieľmi redkija, jany stajać pa-za žanrami, slovy ŭ anatacyi mohuć być jakimi zaŭhodna, navat «trymcieńnik», i nia značyć absaliutna ničoha. Hety fiľm pra čalaviečnaść, abstraktnaje paniaćcie, za jakim my pakinuli našmat boľš liepšaha, čym za slovam «čalaviek». Čalaviečnaść – heta toje dobraje, što jość u čalavieku, što zadumana ŭ čalavieku, heta čalaviek «u zadumie», čalaviek «biaz štučnych dadatkaŭ, niemadyfikavany», čalaviek nieideaľny, a raznastajny ŭ svajoj «čalaviečnasnaj» «šmatśvietlaści».
Kali b slova «čalaviečnasny» isnavala, jano b bylo antonimam «čalaviečy».
U hetym fiľmie tak mnoha čalaviečaha, znajomaha, paznavaľnaha, i kaliva «čalaviečnasnaha», amaľ zabytaha, alie ŭsio ž isnaha niedzie i ŭ nas, niedzie ŭ nas u hlybokaj ciomnaj jaminie, u hlybokaj ciomnaj jaminie, ź jakoj samomu nia vybracca, u hlybokaj ciomnaj jaminie, u jakoj zastalisia malyja my, u hlybokaj ciomnaj jaminie, u jakoj, najchutčej, daroslyja my malych siabie zabili ci zhnajili, siabie «pieršasnych, pieršazadumnych», tamu mo heta ŭžo toľki ŭspamin pra nas, toľki napamin, a mo j jaho niama, bo my dobra schavanyja i prysypanyja ŭ hlybokaje ciomnaje jaminie…
Subscribe to:
Posts (Atom)
