štormy ŭ akijanie mohuć uźnikać źnianacku

У «Акіяне» на Казлова для гэтага дастаткова падысьці да касы і, пачуўшы кошт, дастаць картку.

— У нас трэба папярэджваць загадзя, калі расплачваешся карткай! — грэбліва кідае прадавачка.
— У вас,— кажу, — нелягічная сыстэма, бо звычайна расплачваюцца пасьля таго, як пачуюць суму, і ніколі на такім роўным месцы не ўзьнікала такіх дзіўных прэтэнзій.
— Вось аб'ява, бачыце?! — прадавачка паказвае пальцам у столю. Задзіраю галаву. Сапраўды, вісіць аб'ява.
— Я, — кажу, — звычайна не чытаю аб'явы на цыгарэтных блёках. А, выпадкам, ня тэба, перш чым зайсьці ў краму, папярэджваць, што я зьбіраюся купіць?
— Можа, у вас усё-такі ёсьць грошы? — цікавіцца кабета зьмесьцівам майго гаманца.
— Ёсьць, але ў мяне на іх іншыя пляны, прабачце.
Прадавачка кліча падмогу. Мажная цёценька пачынае мяне, парушальніка спакою, каторага «пакрыўдзілі», каторы ня можна «па-чалавечы» заплаціць, імпэтна сарамаціць. Невялічкая чарга падключаецца да анафэмстваваньня. Прадавачка складае рукі ў роспачным жэсьце і скіроўвае фаталістычны погляд кудысьці ўдалячынь.
Паўза.
Раптам прадавачка націскае некалькі клявіш і выдае карт-чэк. Расьпісваюся. Забіраю тавар. Прашу кнігу прапаноў, раз самі дадумацца ня могуць.
Замест кнігі прапаноў прыходзіць адміністратарка, якая прызнае недасканаласьць, кажа, што з-за беднасьці, і што яна, канечне, выбачаецца, але сама ніколі карткай не расплачваецца.
Пасьля такіх шчыраваньняў сэрца маё растаяла і я вырашыў не парушаць больш акіянскага спакою.
Хоць, магчыма, прапанова маляваць крыжыкі на лобе тым, хто захоча расплаціцца карткай, каб аблегчыць працу касірак, прыйшлася б бедным акіянчукам даспадобы. І танна, і эфэктыўна.