парнаґрафія

Знайшоў сяньні парнасайта ў сваёй хрэндастужцы, ажнэ ўзрадаваўся. Прыпёрся гэнак без лаґіна за пазухай да спадара zmitа, а тамака таможня стаіт і грыць: васямнаццаць! Чаго, думаю, васямнаццаць, што за ўвалюта такая, думаю. А таможня мне гэтак на лацінцы і кажа: А дулю, Касацік, Накусівыкусі, во так во і кажа вялікімі літарамі, каб да мяне дапёрла. Ёпха, ажнэ ўспацеў я з той таможняй нямчурскай. Пазваў ачкарыка вясковага, а тэй і кажа, што таможня тая ціпа, кажа, каб засьцерагаўся я, што там бабы голыя і непрыстойнасьці чыняцца ў садомскіх маштабах безь перапынку на абед і перадвыбарчую цішыню. І трэба толькі барадой патрасьці, суставамі паскрыпець, пузам боўтнуць ды перагарам дыхнуць, каб тэі паверылі, што мне ўжо 18 як муміям.
Ну я тое ўсё прадзелаў, тут вялікай навукі няма, адно што не чакаў я, што zmit такой трасцай абгародзіцца, што аж проста зайсьціся нельга, дзьвярыма бразнуць ды жыцьцём пацікавіцца.

Зрэшты, яно нават цікава стала, што там за імпрэза такая натуры.., турысцы..., галажопая вопшэм! Гэтак іду, адным вокам гляджу, другое прыжмурыў, захождуся, паклон, кажу, вечар добры, ажнэ бачу, куды ня ткніся, усюлева шчэ нейкія застаўкі на засаўцы парасстаўляныя і алярмы парасклейваны: «ты, э, абоўтас, таво, маёнлі ябі аб, прапі пры ёй тэй хворадаўц», чорці што на тых алярмах, ажнэ дух зводзіць ад такіх засьцеражоных жарсьцяў, дык жа думаю, не ўцякаць жа, зірну ўжо, а то так і жыцьцё пройдзе, а я шчэ распусты ў нашай вёсцы Фряндосцы ня бачыў. І гэтак шух, аддзіраю тую застаўку, а там.., там..., авохці мне, самі чытайця: «продаю мон 15" lg flatron L1530s б.у. 350 т. б.р.».

Ня знаю, што гэта такое нянашымі літарамі панапісанае, а вось што такое мон [мандавошкі, няйначай!], мне расказваць ня трэба, і я хоць і не такі бясьцюн, як гэны zmit, але ж што за словы паскудныя ён за кропкамі пахаваў, ня будзь дурны, здагадаўся.

Плюнуў я на масьніцы ад расстройства, што фряндосцы нашыя да такой пошасьці нянаскай дакаціліся, й пайшоў прэч, не расьцёршы. Буду наступнага разу таможню слухацца. Добра, што хоць ё цяперака каму ад гнюснай распусты людзей чэсных адваджваць.

І вы фряндосцы, як заўважыця каго, які кропкі ставіць дзе ня попадзя, выцягайце адразу сьцяг на вудзільна, тады ўраз таможня заявіцца й застаўкі на засаўках усюды парасстаўляе, каб у добрых людзей не было няёмкасьцяў і спакуснасьцяў.

А я пайду на сваім хутары-глухяры адседжуся, чарку кульну, ды ў прытомнасьць прыду, мо...