пераможцы

дзеці па дарозе са школы збочылі зь сцяжыны й давай гуляцца: заходзяцца на якую шчэ неразьмерзлую лужыну й давай скакаць, дзяўбсьці чаравікамі-абцасамі, хто першы праб'е — той выйграў, шчасьлівы, усьмешка на ўвесь рот — і вада да костачак.
і адразу гайда напярэймы да наступнай лужыны, шчэ большай — і бяз роздуму й лішніх словаў — скок, грымсь, бэмсь, плюх! — і да наступнай...

няўжо мы таксама былі такія дурныя? — філязафічна спытаўся я ў сябе, паціху пракручваючыся ў гразі, — былі, а як жа ж... — усьміхнуўся на наступным пракруце й не пасьпелі понажы абярнуцца шчэ раз, як узгадаў — ды шчэ й не такія!