вяла-дарожкі

веладарожкі пасыпаліся ў канвэерным рытме.
сабжы былі заўважаныя ў Чыжоўцы й Малінаўцы на Ясеніна, нешта накалякалі на Адоеўскага.
кожны агляд такіх веладарожак наганяе на мяне няслабы дэпрэсьняк,
дый робяцца яны аднолькава брыдка
даставаць фоцік, каб фоткаць гэтае мярзоцьце, проста не стае маральных сілаў.
мэсаґу на менгарвыканкам я даслаў, калі ім цікава штось зразумець, існага дастаткова, калі нецікава — дык нефіг трафік пераводзіць.
такім чынам, кароткі праваднік па менскіх веладарожках прыпыняецца дзеля цалкавітай прадказальнасьці і каладырнай заканамернасьцімаляваньня новых веладарожак.
калі раптам зьявіцца што новае й адрознае, адразу зарулю туды й зафоткаю. пакуль жа мяне цікавіць толькі адно:
ці мусіць кіроўца транспартнага сродку зьвяртаць увагу на знакі, якія стаяць не на праезнай частцы?
новыя веладарожкі засунутыя на самы ўскраек колішніх ходнікаў, знакі стаяць абы-дзе, і некаторыя я папросту не заўважаю, бо сачу не за навакольным кустамі, а за дарожнай сытуацыяй.