Беларускі інтэлектуальны shooter

У мяне хутка разаўецца манія: страшна адгортваць беларускія “прасунутыя” выданьні, з кожнай старонкай нарастае напружаньне: за якой пачуецца стрэл?

Беларускі інтэлектуальны shooter становіцца ці ня правілам добрага тону: ня згодны? зайздрасна? нехта нешта недзе, а ня ты?! хтосьці дзесьці штосьці, ды ня так?! от жа, курваегамаць, дзе мой пісталет з гаўном?!?!

Хрэстаматыйны выпадак з срацензіяй на Кур’ян я ўжо згадваў, ажнэ сёньня гляджу, зацемка ў газэце маёй душы, Куліковіч стаў рэдактарам “Роднага слова”, але ж што то за навіна без гаўна, мовазнаўца заняў мовазнаўчую пасаду, — і рукі мкнуцца мімаволі туды, дзе цісьне кабура.

Ва ўзорным жанры журналісцкай бесстароньнясьці ГМД тэлеграфуе, што паводле калег Куліковіча (гэта ж якое няхілае сацапытаньне правярнулі!) пазначаны тыпус зьяўляецца славутасьцю ў частцы поглядаў, вельмі блізкіх да цяперашняй улады, а таксама знаны вусамі й баянам 1м замяшаньнем на 1й з алімпіядаў па беларускай мове.

Но-то як у пэўным сэнсе мяне можна таксама абазваць калегам Куліковіча, а лепш суседам і вучнем (у няшкольным сэнсе гэтага слова), то хацелася б мне вымыць рукі. Ня буду тут разводзіць нюні ды разьвешваць каляровыя балёнікі, адно скажу, што ён падарыў мне першы галяр сваёй беларушчынай я багата ў чым абавязаны спадару Ўладзімеру, што ягоны беларуска-расейскі слоўнік адзін з самых адэкватных за апошні час, што ён выгадаваў і выхаваў процьму добрых беларусаў (пераважна беларусак:), і гэта, ня ў прыклад неназваным калегам, статыстыка! Таму на кожнай пасадзе гэты энэрджайзэр прыносіў бы карысьць, а калі гэта будзе карысьць роднаму слову, дык то ж нагода для добрага портэра!

копія ў