U majho rovara chutka vyrastuć žabry.
Kožnaha ranku, što b ni naabiacali synoptyki, jon raspliuchvaje miarzotnyja lužyny, šlapaje pa mokrym skurčanym praziablym asfaľcie, udychaje padniaty hruzavikami vadziany pyl.
Bo kožnaha dośvitku virlavokija taŭstapuzyja čatyrochkolyja bočki vypaŭzajuć na vulicy majho rovara i apantana, dzień pry dni, ablivajuć jich ściudzionaj vadoj. Škodziać hetyja chuliganki pakuľ ciomna, pakuľ usie śpiać, pakuľ nichto nia moža schapić jich za chobat i surova prysaramacić.
— Prystojnyja istoty nie adlivajuć prosta na darozie, — štoranak hrebliva marmyča moj rovar.
— Sluš-š-šna, — zhadžajecca ź jim asiply asfaľt.
27.3.07
žabry
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment