Ciemrašaly ŭscich krajin — jadnajciesia!

Inicyjatyva zabarony navušnikaŭ na New-Yourkskich pierachodach pa svajoj duraści takaja samaja, jak bielaruskaja zabarona jeździć na rovary ŭ śnieh i halaliod, u tym liku pa chodnikach. Adrazu bačna, što zabarony dyktujuć tyja, chto nie karystajecca navušnikami, nia bačyŭ nijakich rovaraŭ, aproč Motavielaŭskich i, chutčej za ŭsio, sam pa pierachodach nia chodzić i na rovarach nia jeździć. Zaciatyja, hordyja svajoj abmiežavanaściu aŭtamabilisty.

I što takim raskazvać, što isnujuć zimovyja šypavanyja pakryški dlia rovaraŭ, jakija vydatna trymajuć navat na koŭzancy? Zabaranić ža praściej, čym razabracca.

I što takim kazać, što ŭ navušnikach reguliujecca huk, robicca cišej i hramčej, što ŭ instrukcyji da navušnikaŭ jość raździel pra karystańnie ŭ roznych sytuacyjach, u tym liku na vulicy; što adnosnuju hukajizaliacyju dajuć toľki manitornyja zakrytyja navušniki aľbo ŭkladyšy. U boľšaści nakladnych abo tzv. “kropieľkach” usio čuvać navat na siaredniaj hučnaści. A jak što niemahčyma pravieryć hučnaść i vypisać štraf za pieravyšeńnie, to i sfera dziejnaści tut musić być nie zakona, a zvyčajnych instrukcyj pa karystańni. Nie štrafujuć ža, narešcie, za zabytyja ŭ praľnaj mašynie mabiľniki.

Tupicy va ŭladzie — internacyjanaľnaja biada. Treba, badaj, pryniać mižnarodny zakon, kab za idyjockija inicyjatyny brać z takich čynoŭnikaŭ štraf.