Шыкоўная гразішча ў Брылёвічах нарэшце пасохла й ператварылася ў шыкоўную пылішчу.
І я нават ня ведаю, што лепей — буксаваць у твані ці ехаць з заплюшчанымі вачыма праз пыльны вецер.
Хутка споўніцца год як пачалі рабіць пешаходную дарожку ў 50 мэтраў ад курасоўшчынскай станцыі да першай брылёўшчынскай бэтонкі. Сьцежка праз поле двухгадовай даўнасьці была куды зручнейшая.
На ўезьдзе зь Дзяржынкі паставілі дзядка ў ватніку ды з шлагбаўмам. Цікава, каб праехаць да свайго пылішчнага жылішча яму трэба прапіску паказваць, ці ордэр?
Ходнікі ад Ясеніна да заселеных ужо дамоў ужо вось як паўгоду ў зародкавым стане.
Мае віншаваньні навасёлам сацыяльнага жытла.
Не ўваліцеся там куды.
з.ы.: зрэшты, віцебскія Юга засялілі ў маім далёкім дзяцінстве, а дарогу ў раёне давялі да ладу толькі летась. Гадоў 15-20 мінула, каб не зманіць.
16.4.08
<br>yliovičy
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment