былі ў Мосары.
на словах ён лепшы, чым насамрэч.
з словамі заўсёды так.
трэба менш слухаць і браць да веры.
а то выходзіць, як расказанае кіно.
ля сьвятое крыніцы ў канцы алеі цьвярозасьці ў сажалцы плаваюць чатыры пляшкі ад гарэлкі.
а я шчыра верыў, што ксёндз Булька задушыў зялёнага зьмія ў асобна ўзятай мясцовасьці.
да канца самое алеі дайсьці не ўдалося — цэмэнтная дарожка скончылася за колькі мэтраў да скульптуры непралазнай гліністай гразёй.
мосарскі цуд крохкі і малабюджэтны. І ўсё ж файна, што ёсьць на нашай зямлі імпэтныя людзі.
хоць міліцэйскія паўнамоцтвы я ім усё ж бы не даваў.
народу ў правінцыі застаецца выбар між дзьвюма канцамі алеі цьвярозасьці.
з аднаго боку цацачны касьцёл, з другога — пляшкі ад гарэлкі.
Ну і троху паштовачак:
далей »»
No comments:
Post a Comment