дзе шляхі вашы йдуць і куды...

...мо яны, Беларусь, панясьліся
за тваімі дзяцьмі наўздагон,
што забылі цябе, адракліся,
прадалі і аддалі ў палон...

Вадзіў гасьцей па Віцебску.
Госьці сказалі: ды гэта ж віцебская вострая брама!

І ў памяці загучала песьняроўскае
"старадаўняй крывіцкай Пагоні
не разьбіць, не спыніць, не стрымаць!"