— Пэўна, на нябёсах нехта лёс наш піша. Рабіла я ў другой савецкай. Першая зьмена. Толькі выйшла. І тут прывозяць, яшчэ васьмі не было… Жанчына - ішла па тратуары, не па дарозе – з краю – на працу. Па мосьце. Церазь Сьвіслач. Бальніца наша, а справа – мост. Другая савецкая. І што ты думаеш. Ехала машына, і калясо адвалілася. Пакацілася ў адзін бок, а тады - ў другі, у слуп – адскочыла – і ў галаву той жанчыне. …На месцы.
∎
— Peŭna, na niabiosach niechta los naš piša. Rabiła ja ŭ druhoj savieckaj. Pieršaja źmiena. Tolki vyjšła. I tut pryvoziać, jašče vaśmi nie było… Žančyna - išła pa tratuary, nie pa darozie – z kraju – na pracu. Pa moście. Cieraź Śvisłač. Balnica naša, a sprava – most. Druhaja savieckaja. I što ty dumaješ. Jechała mašyna, i kalaso advaliłasia. Pakaciłasia ŭ adzin bok, a tady - ŭ druhi, u słup – adskočyła – i ŭ hałavu toj žančynie. …Na miescy.
15.11.05
final destination-Ⅰ
а 22:10
cetliki slovy, urban legend
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment