бойкі тара…, нарка… і лацінка… - ад недахопу вітамінаў у беларускім арганізьме.Дай мове волю – і яе будзе болей. Калі ўсе гавораць на літаратурнай мове – гэта прыкмета крызы.
Таму ў той жа Славеніі, дзе трэба ведаць дзясяткі дыялектаў, каб паразумецца ў розных мясьцінах, і ведаючы літаратурную мову можна нічога не разумець на вуліцы, пульс мовы жывы і жвавы. Славенцы ўсяляк падтрымліваюць свае "разрозьненасьці", “гарадзкія” гаворкі, маладзёвыя гаворкі і нават выпускаюць цэлыя падручнікі па сваіх моўных асаблівасьцях.
А беларусы тым часам зьбіраюцца ў сваіх нешматлікіх жж/радыё/газэтных/etc суполках і вырашаюць, каго ж замачыць – тарашкевіцу, наркамаўку ці лацінку.
bojki tara…, narka… i łacinka… - ad niedachopu vitaminaŭ u biełaruskim arhaniźmie.
Daj movie volu – i jaje budzie bolej. Kali ŭsie havorać na litaraturnaj movie – heta prykmieta kryzy.
Tamu ŭ toj ža Słavienii, dzie treba viedać dziasiatki dyjalektaŭ, kab parazumiecca ŭ roznych miaścinach, i viedajučy litaraturnuju movu možna ničoha nie razumieć na vulicy, puls movy žyvy i žvavy. Słaviency ŭsialak padtrymlivajuć svaje dyjalekty, “haradzkija” havorki, maładziovyja havorki i navat vypuskajuć cełyja padručniki pa svaich moŭnych asablivaściaŭ.
A biełarusy tym časam źbirajucca ŭ svaich niešmatlikich žž/radyjo/hazetnych/etc supołkach i vyrašajuć, kaho ž zamačyć – taraškievicu, narkamaŭku ci łacinku.
No comments:
Post a Comment