еньнавахыв еаксуралеб

Кобрынскіх дзетак выхоўваюць сорамам за родную мову, затуркваньнем праваслаўем і любоўю да дзядзі Суворава.

— А в Италии зато будешь не по-нашему креститься! — не унимается Юлик. — И говорить будешь не по-нашему.
Русик растерян. Он не знает, что возразить на этот раз, и его васильковые глаза наполняются горючими слезами.

Не прыдумалі яшчэ адказнасьці за калечаньне дзіцячых душаў, за бяздумны зьдзек зь іхных прыроджаных повязяў: з роднай мовай, з роднай краінай, за ўторкваньне ў кволую дзіцячую сьвядомасьць уласных дарослых загарод і забабонаў.

І гэты зьдзек чыніцца ў сьвецкай(!) Беларусі(!!). Ісьцінна — краіна наадварот.