miensk u majich śliadach

akazvajecca, kali pieršym prajechać pa śviežym śniezie, to ślied zastaniecca navat paślia šufliaŭ dvornikaŭ i advalaŭ traktaroŭ.
i akazvajecca, što dźvie pakručastyja bielyja liniji papieradzie dobra padymajuć zranicy nastroj!
uvohulie, usiu zimu ježdžu pa svajich śliadach — dzie-nidzie časam navat hliadziš, kab nia trapić u svaju ž pracisnutuju ŭ adlihu j abliedzianieluju ŭ marazy kaliajinu dy nia stracić raŭnavahi.
zarycca va ŭlasnym śliedzie — heta ŭžo zališnie kamična.

a voś zarycca na nuliavym kiliametry navat cikava.
redzieńkija šypy na piaredniaj pakryšcy, dziravaja koŭzanka, zališniaja ŭpeŭnieinaść i pužlivaja minačka zrabili svajo — zaklaŭ pavarot pa-lietniamu i pierakvalifikavaŭsia ŭ figurnaha ravarysta.
cikava, što braznuŭsia nie adrazu, a z treciaha krucialia — šypy, choć i redzieńkija, trymalisia da apošniaha, pakuĺ zadniaje kola zabaŭlialasia z gravitacyjaj.
alie ŭrešcie vid pragramnaha vystuplieńnia pamianiaŭsia na skielieton =).

sumna toĺki, što za zimu sustreŭ usiaho dva nie svaje śliady.

u minus-sezonie 834 km