Цяжкая рэч у жанры прасталобага павучаньня, з просталінейным сюжэтам, "вырубленымі топором" ісьцінамі, усьпяваньнем бяссонечнага беспрасьвецьця з размазваньнем дзеі па моўных і кадравых рэфрэнах.
пустая цяжкая рэч, такая сьвятая руская гантэля.
Выключыў прайгравач, і па канале "Культура" выпадкова натрапіў на таксама расейскае, але якое кантраснае, жывое, сапраўднае кіно зь вялікай літары. Глядзеў не спачатку, але адарвацца ад экрану ня мог, расхацелася спаць, а ўражаньне было настолькі моцным, што пра пульт я ўзгадаў толькі калі скончылі ісьці тытры.
Сёньня зраньня па прозьвішчы рэжысэра знайшоў назву стужкі: "Мифы моего детства". Гэта новы экспанат у маім сьпісе фільмаў, якія нельга не купіць, але фіг дзе купіш.
11.11.07
пра кіно
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment