Lacinka

U Akademiji navuk raspracavanaja i pryniataja aficyjna systema transliteracyji. U dakumencie ŭ jakaści jaje abaznačeńnia prymianiajecca taksama termin “lacinka”.

Asnoŭnaje adroźnieńnie ad papiaredniaj redakcyji — “l+’” zamieninaje na litaru “ĺ”, litara “ё” zamienienaja na “io/jo”.

Asnoŭnaje adroźnieńnie ad najboĺš raspaŭsiudžanaj nieaficyjnaj lacinki — pieradača l-ćviordaha praz “l”, pieradača l-miakkaha praz “ĺ”.

Z punktu hliedžańnia systemnaści dadzieny varyjant lacinki nie vyklikaje pryncypovych piarečańniaŭ. Tamu nia baču padstaŭ, kab nie vykarystoŭvać dadzieny varyjant lacinki ŭ svajoj praktycy.

Zvažajučy na toje, što zaćviardžalasia bielaruskaja lacinka dlia metaŭ transliteracyji hrafičnaha kiryličnaha piśma (što abumoŭlivaje patrabavańnie adnaznačnaj uzajemakanvertacyji miž dźviuma systemami, kiryličnaj i laciničnaj, najpierš dlia ŭniknieńnia roznačytańniaŭ u aficyjnych dakumentach), — pravapisnyja pytańni śviadoma nie razhliadalisia.

Padajecca vidavočnym, što dlia piśmovych (a nie biurakratyčnych) metaŭ zyčnyja miakkija huki pavinny abaznačacca na piśmie adpaviednymi jim i najaŭnymi ŭ aĺfabecie litarami. Inakš kažučy, niama nijakich padstaŭ nie adliustroŭvać na piśmie arfaepičnuju normu, kali dlia hetaha jość adpaviednyja dy ekanomnyja hrafičnyja resursy.

Da vyrašeńnia paliemičnaha pytańnia pieradačy [ji] dadzienaja arfaepičnaja norma taksama budzie adliustroŭvacca mnoj na piśmie.