kvač

ranica. dośvitak.
natoŭp z 3 tralikaŭ i 2 maršrutak ščyľna dy badziora ściakaje ŭ pierachod metra «Instytut Kuľtury».
U ćmianym sutareńni na prystupkach šyrokimi ruchami ščyruje ź miatloj prybiraľnica.
Brudnaja śniežnaja kaša z razmachu pliuchajecca ab granitnyja rahi j raźliatajecca ŭjedlivyumi askiepkami.
Advajavanaja terytoryja — u palovu šyryni «liudakanalu».
Trapliaju ŭ zatoku, zakručvajusia ŭ vir i stupaju pa samaj miažy varožaj terytoryji.
Voś ja paraŭniaŭsia sa skurčanaj postaćciu…
Voś užo stupiŭ na prystupku nižej…
I ŭ hety momant prybiračka vyrašaje padbić miatlu.
Imklivy prafesijny ruch nazad i ŭbok.
Nabrynialaje viećcie vynyrvaje z-pad noh, adšturchoŭvajecca ad kurtki i ŭźliataje da stoli.
Zakručany viram, «zakvačany», paśpiavaju adno azirnucca.
Z vyhliadam mahutnaha čaraŭnika, viećciem dahary, kabieta bje tronkam vobziem.
Slota raźliatajecca va ŭsie baki karyčnievaj mannaj.

…nieľha ž liotać na brudnaj miatlie, a jak ža ž…


Раніца. Досьвітак.
Натоўп з трох тралікаў і дзьвюх маршрутак шчыльна ды бадзёра сьцякае ў пераход мэтра “Інстытут Культуры”.
У цьмяным сутарэньні на прыступках шырокімі рухамі шчыруе зь мятлой прыбіральніца.
Брудная сьнежная каша з размаху плюхаецца аб ґранітрыя рагі й разьлятаецца ўедлівымі аскепкамі.
Адваяваная тэрыторыя — у палову шырыні “людаканалу”.
Трапляю ў затоку, закручваюся ў вір і ступаю па самай мяжы варожай тэрыторыі.
Вось я параўнаўся са скурчанай постацьцю…
Вось я ўжо ступіў на прыступку ніжэй…
І ў гэты момант прыбірачка вырашае падбіць мятлу.
Імклівы прафэсійны рух назад і ўбок.
Набрынялае вецьце вынырвае з-пад ног, адштурхоўваецца ад курткі і ўзьлятае да столі.
Закручаны вірам, “заквачаны”, пасьпяваю адно азірнуцца.
З выглядам магутнага чараўніка, вецьцем дагары, кабета б’е тронкам вобзем.
Слота разьлятаецца ва ўсе бакі карычневай маннай.

…нельга ж лётаць на бруднай мятле, а як жа ж…